Περί της ασφάλειας πού προέρχεται από την πίστη και της πληροφορίας πού αντλούν από αύτη οι πιστοί για όσα δεν γίνονται αντιληπτά μέσω των αισθήσεων

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Ό Θεοφύλακτος λέει τα έξης για την ασφάλεια πού προέρχεται από την πίστη: «Και ή πίστη αυτή καθεαυτή είναι φραγμός, πού δεν επιτρέπει να εισέλθουν στον νου αμαρτωλοί λογισμοί».

Ό Χρυσόστομος ονομάζει την πίστη άγκυρα της χειμαζόμενης ανθρώπινης ψυχής και γαλήνιο λιμάνι της ανθρωπότητας. Και τονίζει: «Είναι ιερή άγκυρα πού πάντοτε συγκρατεί σταθερή τη διάνοια αυτού πού πιστεύει». Και στη συνέχεια: «Αλήθεια! Ποιά λέξη χρησιμοποίησε όταν είπε "έλεγχος μη βλεπομένων"! Διότι ό έλεγχος αναφέρεται σε όσα είναι πολύ δύσκολο να φανερωθούν. Ή πίστη, επομένως, είναι, λέει, ή φανέρωση των αοράτων, και πληροφορεί όσους προσβλέπουν σ' αυτήν για όσα δεν βλέπονται. Ή πίστη λοιπόν παρέχει την ίδια πληροφορία γι' αυτά πού είναι αόρατα, όπως ακριβώς θα συνέβαινε και αν αυτά ήταν ορατά. Επειδή τα έλπιζόμενα θεωρούνται συχνά και ανυπόστατα, ή πίστη προσδίδει σε αυτά θεμέλιο' ή, καλύτερα, δεν προσδίδει μόνο, αλλά στην ουσία αποτελεί θεμέλιο αύτη ή ίδια. Όπως και ή ανάσταση δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή ως αντικειμενικό γεγονός, ή ελπίδα όμως της πίστης της δίνει υπόσταση μέσα στην ψυχή μας. Αυτό σημαίνει: "ύπόστασις πραγμάτων έλπιζομένων"».

Ό Θεοδώρητος τονίζει: «Αυτά πού δεν βλέπονται, γίνονται ορατά με την πίστη, και αυτή ή πίστη γίνεται σε μάς ό οφθαλμός σε όσα ελπίζουμε και φανερώνει ως υπαρκτά αυτά πού δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Και ενώ οι νεκροί κείτονται μέσα στους τάφους, ή πίστη ήδη προεικονίζει την ανάσταση τους και από τη σκόνη των σωμάτων συνθέτει στη φαντασία μας τη μελλοντική αθανασία».

Ό Γρηγόριος Νύσσης λέει ότι ό Θεός λογαριάζει σαν δικαιοσύνη για τούς ανθρώπους την πίστη και όχι τη γνώση. Γιατί ή μεν γνώση εξαρτάται από την εμπειρία και άφορα αυτούς πού την απέκτησαν. Δεν γίνεται όμως έτσι και με την πίστη των χριστιανών, γιατί αυτή δεν άφορα όσα μπορούν να γίνουν γνωστά αλλά αποτελεί των έλπιζομένων την υπόσταση. Άλλωστε δεν ελπίζει κανείς σε κάτι πού ήδη κατέχει, διότι αφού το έχει δεν το προσδοκά. Αυτό όμως πού ξεφεύγει από τη λογική κατανόηση, μάς το οικειοποιεί ή πίστη, με τη δική της ιδιαίτερη διαβεβαίωση, ή όποια και μάς εγγυάται αυτό πού δεν φαίνεται.

Ό Χρυσόστομος λέει: «Ή πίστη αποτελεί την αρχή της σωτηρίας. Ή πίστη είναι ό καθαρός οφθαλμός με τον όποιο μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό. Ή πίστη αντιλαμβάνεται τα αόρατα. Ή πίστη είναι αγαθή οδηγός πού σε χειραγωγεί προς την κολυμβήθρα. Πίστη είναι ή διαυγέστατη αντανάκλαση των αοράτων. Πίστη είναι ό ακριβής διδάσκαλος της ομοουσίου Τριάδος».

Ό άγιος Αντώνιος λέει: «Ή πίστη στον Κύριο μας αποτελεί σφραγίδα και τείχος πού μάς παρέχει ασφάλεια» (Μ. Αθανάσιος στον βίο τού Αντωνίου).

Ό δε Ωριγένης σημειώνει: «Πηγή και αρχή κάθε σοφίας, είναι το να πιστέψεις στον Θεό των όλων. Άλλωστε, ποιά άλλη δύναμη ξαναπροσφέρει στην ανθρώπινη φύση την ευτυχία, όπως το κάνει αυτό ή πίστη ή ή μελέτη γι' Αυτόν πού βλέπει τα πάντα και φωτίζει όχι μόνο όσα λέγονται και πράττονται από μάς, αλλά και όσα βρίσκονται ακόμη μέσα στον νου μας;».

Ό Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει: «Ή πίστη είναι ή θύρα και ή οδός προς τη ζωή. Είναι ό ανηφορικός δρόμος πού οδηγεί από τη φθορά στην αφθαρσία».

 ΒΙΒΛΙΟΓ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.