Πέτρου και Παύλου.

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Ο απόστολος Παύλος ήταν διώκτης, αλλά και  μάρτυρας για τον Χριστό και, μάλιστα, μάρτυρας  για κάτι πολύ σημαντικό: για το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος που πρώτα δεν πίστευε στο Χριστό, που Τον μισούσε, Τον καταδίωκε, μπορεί να βρεθεί ξαφνικά, πρόσωπο με πρόσωπο, μπροστά στον αναστημένο Χριστό!“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ) για τη γιορτή του Πέτρου και Παύλου

Σήμερα γιορτάζουμε τους αγίους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Η διαφορά μεταξύ τους είναι τεράστια. Ο απόστολος Πέτρος ήταν από την αρχή πιστός μαθητής του Χριστού. Ήταν μάρτυρας σε όλα όσα είχαν συμβεί γύρω από τον Χριστό, από την πρώτη στιγμή του κηρύγματός Του.

Αντίθετο, ο απόστολος Παύλος ήταν πρώτα εχθρός του Χριστού, ήταν ένος αντίπαλος που δεν πίστευε σ΄ Αυτόν ως Μεσσία. Τον θεωρούσε ψευδοπροφήτη. Δεν βγήκε να διακηρύξει το Ευαγγέλιο, αλλά να καταδιώξει τους χριστιανούς. Λοιπόν, τί έγινε με το έναν και τί με τον άλλον?

Οι απόστολοι, και οι δώδεκα, ήταν άνθρωποι που γνώριζαν τον Χριστό από την αρχή. Θα έλεγα, μάλλον όχι μόνο από τότε που Εκείνος άρχισε να κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού και να υπηρετεί τους ανθρώπους, αλλά πιο πριν. Ξέρουμε για παράδειγμα, ότι ο Ναθαναήλ ζούσε στην Κανά της Γαλιλαίας, πολύ κοντά στην πόλη όπου μεγάλωσε ο Χριστός. Και οι άλλοι απόστολοι περνούσαν όλα τα παιδικά τους χρόνια και τα νιάτα τους σε ένα χωριό δίπλα.  Ο Πέτρος ξεχώρισε από τους άλλους γιατί έχει πρώτος διακηρύξει τον Χριστό ως Υιό του Θεού, ως Θεό, ο οποίος ενσαρκώθηκε στη γή για να παραδώσει, ως ενσαρκωμένη αγάπη του Θεού, τη ζωή Του για τη σωτηρία του κόσμου.

Ο απόστολος Παύλος ήταν διώκτης, αλλά και  μάρτυρας για τον Χριστό και, μάλιστα, μάρτυρας  για κάτι πολύ σημαντικό: για το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος που πρώτα δεν πίστευε στο Χριστό, που Τον μισούσε, Τον καταδίωκε, μπορεί να βρεθεί ξαφνικά, πρόσωπο με πρόσωπο, μπροστά στον αναστημένο Χριστό! Όλοι οι απόστολοι ήτανε μάρτυρες της ζωής, της σταύρωσης, του θανάτου του Χριστού και Τον συνάντησαν αμέσως μετά την Ανάστασή Του. Ο απόστολος Παύλος Τον συνάντησε αρκετό καιρό μετά και έγινε εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, ύστερα από εκείνη τη συνάντηση. Όλη τη ζωή του αφοσίωσε για να διακηρύξει, όπως το είπε ο ίδιος, τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό. Την Ανάσταση του Χριστού την πέρασε όχι μόνο σαν γεγονός της δικής του ζωής αλλά της ζωής όλου του κόσμου. Είπε, ότι αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τότε το κήρυγμά μας ειναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη μας, και τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι από όλους τους ανθρώπους.  Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς πολύ εύκολα. Επειδή, αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, τότε θα ζούσαμε μέσα σε ψέματα, στις φαντασίες μας, σε ένα κόσμο ψευδαίσθησης και παραληρήματος.

Λοιπόν, αυτούς τους δυο αποστόλους θυμόμαστε σήμερα. Ο απόστολος Πέτρος δεν ήτανε άψογος άνθρωπος στη ζωή του, όπως και ο απόστολος Παύλος. Όλοι οι απόστολοι ήτανε γνήσιοι, απλοί άνθρωποι, και όταν πιάστηκε ο Χριστός στον κήπο της Γεθσημανής και καταδικάστηκε, φοβήθηκαν εκείνοι και έφυγαν. Ο Πέτρος μάλιστα αρνήθηκε όταν τον ρώτησαν, αν γνωρίζει το Χριστό. Αλλά μετά, όταν οι απόστολοι διακηρύξανε τον Χριστό, δεν φοβήθηκαν τίποτα πια: ούτε βάσανο ούτε σταυρό ούτε φυλακή. Τίποτα πια δεν μπορούσε να τους χωρίσει από την αγάπη του Χριστού. Και διακηρύττανε, και το κήρυγμά τους είναι πραγματικά η πίστη μας, η οποία, όπως το είπε ο απόστολος Παύλος, νίκησε τον κόσμο. Ας τους γιορτάσουμε και ας χαρούμε για το γεγονός, ότι ένας πρώην αμείλικτος  διώκτης και ένας εξ αρχής πιστός συναντήθηκαν σε μια και μόνη πίστη, στη νίκη του Χριστού – μέσα από το Σταυρό και την Ανάσταση. 

Αμήν