.......Κάτι τέτοιο έλεγε και ένας γέροντας
ηγούμενος που είχα γνωρίσει στα εφηβικά μου χρόνια. Έλεγε χαρακτηριστικά, ότι
όταν δώσεις με χαρά την μπουκιά σου στον φτωχό, τότε ο ίδιος ο Θεός αναλαμβάνει
να σε ταΐσει και τόνιζε ότι σε ταΐζει μέχρι σκασμού, τόσο εσένα όσο και
ολόκληρο το σόϊ σου... Δεν καταλάβαινα τότε ακριβώς τι εννοούσε αλλά τώρα
συνδυάζοντάς το με όσα είπαμε συνειδητοποιώ το νόημα. Εκείνος ο παππούλης έλεγε
και κάτι άλλο περίεργο. Υποστήριζε ότι η ανεργία είναι εφεύρεση του πονηρού,
που αποσκοπεί να απογοητεύει και να απελπίζει τον άνθρωπο.
- Εδώ τον πιάνω πολύ λάθος! Η ανεργία
πλήττει λαϊκά στρώματα και προκαλείται από το κεφάλαιο που επιχειρεί με θεμιτά
η αθέμιτα μέσα να αυξήσει την κερδοφορία του σε συνδυασμό με τη μείωση των
εξόδων του... Οφείλεται στο σύστημα και όχι στον πονηρό.
- Θαυμάζω Αργύρη τις αναλύσεις σου
περί κεφαλαίου και συστήματος! Μου θυμίζουν λίγο τη φίλη σου την Αλέκα
Παπαρήγα... Αλλά ο παππούλης είχε μία παντελώς διαφορετική προσέγγιση.
- Δηλαδή, πως εξηγούσε το φαινόμενο,
το οποίο ταλαιπωρεί σήμερα εκατομμύρια ανθρώπους; Γιατί ξέρεις το χειρότερο
σήμερα εν μέσω της οικονομικής κρίσης είναι να μείνεις χωρίς δουλειά. Τότε τα
έξοδα μετατρέπονται σε θηλιά που σε σφίγγει καθημερινά ολοένα και περισσότερο
μέχρι τελικά να σε πνίξει. Γι’ αυτό έχουμε τόσες και τόσες αυτοκτονίες...
- Παρομοίαζε τη γη ως επιχείρηση του
Θεού. Στην επιχείρηση αυτή ο Θεός έχει ορίσει μ’ ακρίβεια για κάθε άνθρωπο το
τι δουλειά θα κάνει, ώστε να πάρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν
βρίσκεσαι στον εργοστασιακό αυτό χώρο πάντα έχεις κάτι να κάνεις, αρκεί να
αποδίδεις κάθε απόγευμα στο αφεντικό, δηλαδή στο Θεό, πλήρη αναφορά με αυτά που
έπραξες σύμφωνα με το λειτουργικό πλαίσιο που Εκείνος έχει θεσπίσει για να
λειτουργεί η επιχείρησή Του. Και όπως έλεγε ο ηγούμενος η επιχείρηση τούτη
φέρει στο Ευαγγέλιο την κωδική ονομασία «Αμπελώνας». Ως εκ τούτου ουδέποτε
μένεις άνεργος εφόσον ζεις στη γη. Κατά διαστήματα, έλεγε ο γέροντας και
ανάλογα με τις ανάγκες σου ο Θεός σου δίδει προκαταβολές έναντι του μισθού και
της αποζημίωσης που λαμβάνεις οριστικά όταν εξέρχεσαι εκ του κόσμου τούτου.
Εκεί φυσικά θα διαπιστώσεις και το τι τελικά αξίζεις...
- Τέτοια προσέγγιση στα εργασιακά
πρώτη φορά ακούω. Βέβαια ο γέροντας εδώ που τα λέμε έχει δίκαιο. Ο Δημήτρης τις
προάλλες σε μία συζήτηση που είχαμε μου ανέφερε ένα περιστατικό που είχε συμβεί
σε μοναστήρι του Αγίου Όρους. Πέθανε λέει ένας μοναχός για τον οποίο όλοι είχαν
την εντύπωση ότι ήταν τεμπέλης! Ο ηγούμενος τότε θέλησε να μάθει πως πήγε;
Δηλαδή με λίγα λόγια τι μισθό θα έπαιρνε από το Θεό, όπως είπες εσύ. Ξαφνιάστηκε
όταν διαπίστωσε ότι είχε φθάσει πολύ ψηλά, δηλαδή ότι είχε πάρει μεγάλο μισθό.
Ρώτησε λοιπόν να μάθει με ποιά κριτήρια αξιολογήθηκε τόσο καλά. Και ο Θεός είπε
τότε στον ηγούμενο: «Από το στόμα του δεν είχε βγει κακή κουβέντα. Σας αγαπούσε
όλους και μυστικά προσευχόταν για τον καθένα ξεχωριστά ζητώντας να τον
ευλογήσει ο Θεός στην εργασία του. Παρακαλούσε το Θεό συνεχώς για τους άλλους.
Η συνειδητή αυτή ενασχόληση δεν του έδιδε τον απαραίτητο χρόνο να ανταποκριθεί
στις διάφορες διακονίες και γι’ αυτό όλοι τον θεωρούσαν λουφαδόρο και τεμπέλη.
Στο κελί του έκανε τις πιο πολλές αγρυπνίες απ’ όλους σας προσευχόμενος για τον
καθένα ξεχωριστά. Άφηνε επίτηδες στους άλλους να νομίζουν ότι είναι τεμπέλης
γιατί έτσι κάλυπτε τις πολλές αρετές του»! Την επομένη ημέρα ο ηγούμενος
συγκέντρωσε όλη την αδελφότητα και τους είπε με το νι και με το σίγμα τι του
αποκάλυψε ο Θεός... Μείνανε όλοι εμβρόντητοι και σταυροκοπιόνταν ζητώντας να
τους συγχωρέσει ο Θεός.
- Στα μάτια δηλαδή του Θεού σαν πιο
εργατικός εκλαμβάνεται αυτός που αγαπά ανιδιοτελώς, αυτός που θυσιάζεται για
τον πλησίον, αυτός που ελεεί τον άλλον από το υστέρημά του. Η ανιδιοτέλεια στην
προσέγγιση του άλλου και η αγάπη είναι το έργο που ο Θεός επιθυμεί να παράγεται
από την επιχείρησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου