ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ.

 

Νομίζω ήταν Μάιος, όταν επισκέφθηκα μία απομεμακρυσμένη ιερά Μονή, έκτος Αγίου Όρους. Ό καθηγούμενος της ανωτέρω ιεράς Μονής, μού είπε ότι μπορώ να παραμείνω κοντά τους όσο καιρό θέλω, και τοιουτοτρόπως με φιλοξένησαν τρεις εβδομάδες.

Τα βιώματα πού έζησα είναι πολλά, θα καταγράψω στο παρόν μόνο ένα.

Κάποια ήμερα επισκέφθηκαν την ανωτέρω ιερά Μονή μία ομάδα κληρικών. 'Αν ενθυμούμαι καλά, ήταν δύο ιερομόναχοι, τρεις μοναχοί και ένας δόκιμος, οίτινες παρέμειναν στο μοναστήρι τρεις ήμερες. Συνέπεσε δε, την δευτέρα ήμερα να είναι κάποια μεγάλη εορτή και έγινε ολονύκτιος αγρυπνία. Το απόγευμα της κυριωνύμου ημέρας της εορτής, ό άγιος καθηγούμενος έκανε μία σύναξη, όπου παρευρεθήκαμε άπαντες.

Και ενώ ή σύναξη φαινόταν ότι θα ήτο μία σύναξη, όπου θα έγευόμεθα ένα ωραίο γλυκό, έγινε το εξής:

Ό άγιος Καθηγούμενος απευθύνθηκε στον νεώτερο εκ των φιλοξενουμένων ιερομόναχων και τον παρεκάλεσε να μας ειπεί λόγον αγαθόν.

Πήρε τον λόγο ό πατήρ Νικόλαος και είπε:

— Αντί για λόγον αγαθόν, θα μού επιτρέψετε σεβαστοί πατέρες, να σάς ειπώ έναν λόγο εξομολογήσεως, δηλαδή θα σάς εξομολογηθώ κάτι από την προσωπική μου ζωή.

Όταν ήμουν στρατιώτης γνώρισα τον Γέροντα. [Μάς είπε το όνομα τού γέροντος, αλλά διά την ωφέλεια των ψυχών μας δεν θα καταγράψω το όνομα του. Θα πω μόνο ότι ητο ένας Άγιος Γέροντας του 20^ου αιώνα. Ο Γέροντας λοιπόν από την πρώτη στιγμή μού είπε όλα τα μελλούμενα όσα τελικά συν Θεώ μου συνέβησαν

Αυτή την στιγμή, πού διάγω το 76ον έτος της ηλικίας μου βλέπω  ή μάλλον εξομολογούμαι δημοσίως ότι δεν έκανα υπακοή στον Γέροντα και τοιουτοτρόπως ταλαιπωρήθηκα πολύ  στο διάστημα τόσων ετών. (Νομίζω ότι ό πατήρ Νικόλαος, είπε  |και τούτο: Σ' όλη μου την ζωή ήμουν διχασμένος, δηλαδή  δεν έκανα πιστή υπακοή στον Γέροντα, διότι ύπήκουα στο δικό

θέλημα. Δεν ήγωνίσθην όσο έπρεπε. Τώρα πού γέρασα ελπίζω στο έλεος τού Θεού).

Τελείωσε την εξομολόγηση του ό πατήρ Νικόλαος, λέγοντας

στους νέους μοναχούς τούτον τον λόγον: — Να αγωνίζεσθε τώρα πού είσθε νέοι για την αγάπη του

Χριστού και να μην είσθε δίψυχοι. Να κάνετε θυσίες τώρα που

είσθε νέοι και μην αναβάλετε για τα γεράματα, διότι τότε δεν θα

μπορείτε

Στην συνέχεια πήρε τον λόγο ό έτερος ιερομόναχος και είπε. Πρώτος πού γνώρισε τον Γέροντα, ήτο ό πατήρ Νικόλαος,  όστις αμέσως μού είπε: «Εύρήκαμεν» (Ιωάννου α' 46) πολύτιμο λίθο... Ήμουν τότε στρατιώτης στην Μυτιλήνη. » πήρα την πρώτη άδεια πήγα και γνώρισα τον Γέροντα, είπε και σε μένα όλα όσα τελικά μού συνέβησαν.

Δυστυχώς όμως, έκανα μερικές άνυπακοές προς τον Γέροντα  λόγω των πολλών πτυχίων και τίτλων σπουδών πού έχω , ενώ όπως γνωρίζετε ό Γέροντας ήτο ένας αγράμματος κατά θυραθεν σοφία, αλλά εγγράμματος κατά την θεϊκήν τοιαύτην

Την ώρα πού οι δύο Ιερομόναχοι μάς μετέφεραν,, πρωτοχριστιανική εποχή, όπου τότε έγένετο δημοσίως την εξομολόγησης, ένοιωσα ένα Ιερό ρίγος να διαπερνά το είναι μου δάκρυσα, έσκυψα το κεφάλι μου διότι δεν μπορούσαν τα αμαρτωλά

μου μάτια να κοιτάξουν αυτούς τους δύο ταπεινούς, ή μάλλον άγιους ιερομόναχους.

Όχι μόνο τα μάτια μου, αλλά και ή ακοή μου έπαυσε να λειτουργή, όταν οι δύο Γέροντες έξομολογούντο και τοιουτοτρόπως δεν ήκουσα, ή μάλλον δεν ενθυμούμαι κατά γράμμα την εξομολόγηση των. Γι' αυτό τον λόγο τοποθέτησα ανωτέρω, μία πρόταση εντός παρενθέσεων.

Δίπλα μου, για να επανέλθω, έκάθητο ένας δόκιμος, όστις και εκείνος είχε σκύψει το κεφάλι του. Μόλις τελείωσαν τις εξομολογήσεις οι δύο Γέροντες, πήρε τον λόγον, αφού ζήτησε πρώτον την ευλογία τού Γέροντος του, και είπε:

—        Σεβαστοί Πατέρες, τις τελευταίες ημέρες εισήλθα στους πλατείς δρόμους της ανυπακοής και τοιουτοτρόπως ό Γέροντας δεν μού επέτρεψε να κοινωνήσω χθες βράδυ στην αγρυπνία. Ζητώ συγγνώμη!

—        Νάσαι συγχωρεμένος είπαν οι δύο σεβάσμιοι ιερομόναχοι. Και ενώ ακούσθηκε από τα χείλη αυτών των δύο ιερομόναχων, οίτινες ήταν και εξομολόγοι, το "νάσαι συγχωρεμένος" αισθάνθηκα την ανάγκη να ζητήσω από τον Γέροντα μου να εξομολογηθώ δημόσιος τις δίκες μου ανυπακοές, όμως δεν πρόφθασα διότι ο Γέροντας σηκώθηκε. Η Σύναξης τέλειωσε.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.

Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑΣ