ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.

Στους Ρώσους αδελφούς μας

Αύτη εστίν ή νίκη ή νικήσασα τον κόσμο, ή πίστις ημών. (Α ' Ίωάν. 5, 4)

Λοιπόν, τέλος στις κατακόμβες

και στ' αμφιθέατρα

της τρίτης Ρώμης, τέλος!

Το αίμα της Αγίας Ρωσίας

στραφταλίζει νικητήριο

στις στολές σας.

Πάνω του ιριδίζει το μέγα Φως!

Νίκη του Ναζωραίον

τους καθημαγμένους φίλους

τους ολόφωτους!

Δόξα στο Άρνίο το έσφαγμένο

και έστηκός!

Απαστράπτουσα ή αιώνια προφητεία —

στους νεκρούς πια Νέρωνες και Καίσαρες εμπρός —

ως βρέφος αρτιγέννητο λήγοντος του εικοστού αιώνος.

 Το θαύμα το αρχαίο δεν τέλειωσε.

 Ανίκανος ό κόσμος να σκλαβώσει τέτοια καρτερία κραγάζουσα.

έως θανάτου αυταπάρνηση τόση, τη μαρτυρία του Κυρίου αιμάτινη!

Ή νίκη του Χριστού προβάλλει

μέσα απ' το πνεύμα των νέων Μαρτύρων

 και το αίμα τους-όλη δική Του,

όλη δική σας.

Ρώσοι αδελφοί μου,

 του μαρτυρίου και της δόξας...

(Περ. «Ή δράσις μας» 1991 σ. 98).