ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΠΟΡΟΒΚ.

-Μία οικογένεια δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, παρότι οι γιατροί ισχυρίζονταν πως είναι απολύτως υγιείς. Όλα αυτά τα χρόνια ταξίδεψαν στους ιερούς τόπους, προσευχόμενοι για την απόκτηση ενός παιδιού. ήταν ήδη σχετικά προχωρημένης ηλικίας. Έφτασαν στην Όπτινα όπου προσευχήθηκαν θερμά στην Παναγία και στους στάρετς της Όπτινα. Φεύγοντας από κει βούτηξαν στην πηγή της μονής του οσίου Παφνουτίου του Μπορόβκ και μετά από εννιά μήνες γεννήθηκε ένα υγιές και πανέμορφο αγοράκι. Οι ευτυχισμένοι γονείς πίστεψαν πως τον γιό τους τον δώρισε ο Όσιος Παφνούτιος του Μπορόβκ. γι’ αυτό ήλθαν στο μοναστήρι με την παράκληση να βαπτίσουν εδώ το παιδί τους

- Τότε στο μοναστήρι μας δεν γίνονταν βαπτίσεις, μου διηγείτο ο ηγούμενος Μάρκος. Εγώ όμως βάπτισα με χαρά αυτό το παιδάκι, καρπό της προσευχής, για το οποίο οι γονείς προσευχήθηκαν επί τριάντα χρόνια.

Στις στιγμές ευτυχίας ξεχνάς όλες τις στενοχώριες. Οι ευτυχισμένοι γονείς δεν θυμούνταν πως προσευχήθηκαν τριάντα χρόνια και υπέφεραν που δεν είχαν παιδιά. Τώρα το μωρό τούς χαμογελούσε σαν ένας λαμπρός ήλιος και θυμούνταν μόνο τα διάφανα νερά της πηγής του οσίου Παφνουτίου του Μπορόβκ.

Το ίδιο πράγμα συνέβαινε και όταν έκανα την υπακοή μου: οι άνθρωποι θυμούνταν μόνο το «αποτέλεσμα», δηλαδή ξεχνούσαν τη θαυμαστή βοήθεια που δέχθηκαν χάρη στις προσευχές των αγίων της Όπτινα και το γεγονός πως για να θεραπευτεί η ψυχή, ο Κύριος τους δοκίμασε με θλίψεις και πως του θαύματος προηγήθηκε ένας μακρύς δρόμος μετάνοιας και προσκυνήματα στους ιερούς τόπους.

Έγραψα λοιπόν μερικά τετράδια με σημειώσεις, παρατηρώντας πως ένα «μικρό θαύμα» αυστηρώς οπτινιανό ήταν αυτό με τις μπότες. Στις άλλες περιπτώσεις, οι άγιοι Στάρετς της Όπτινα έρχονταν σε βοήθεια μαζί με τους άλλους αγίους και αυτή η πνευματική σχέση ήταν αδιάρρηκτη. Αυτές οι ιστορίες δεν ήταν κατάλληλες για την διαδικασία αγιοποίησης των στάρετς και γι’ αυτό έκρυψα τα τετράδιά μου, ξεχνώντας τα για κάποιον καιρό. 
Πρόσφατα διάβασα στον όσιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο τα ακόλουθα:

«... οι Άγιοι, οι οποίοι έρχονται από γενιά σε γενιά με την τήρηση των θείων εντολών, ενώνονται με τους αγίους που έζησαν πριν από αυτούς, είναι φωτισμένοι το ίδιο όπως αυτοί, λαμβάνοντας τη θεία χάρη και σαν να γίνεται μία χρυσή αλυσίδα στην οποία ο καθένας τους είναι ένας κρίκος ξεχωριστός που ενώνεται με τους άλλους δια της πίστης, της αγάπης και των πράξεων, έτσι ώστε να σχηματίζουν δια του Ενός Θεού μια μόνο αλυσίδα, η οποία δύσκολα μπορεί να κοπεί».

Αυτή πραγματικά είναι μια χρυσή αλυσίδα που δεν μπορεί να κοπεί, γι’ αυτό θα διηγηθώ μερικές ιστορίες από αυτά τα ξεχασμένο τετράδια, όταν είδα με τα μάτια μου τη σχέση μεταξύ των Αγίων της Όπτινα και του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ ή του οσίου Παφνουτίου του Μπορόβκ.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ.  . ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.