Άρεσε στον ιερέα το αστείο, και συχνά
αυτά τα αστεία ήταν μια καλή ιδέα για έναν άνθρωπο. Ισχυρίστηκε: "Το
χιούμορ θεραπεύει ένα άτομο από αλαζονεία και υποκρισία" και συχνά υπενθυμίζει
τα λόγια του αγίου Σεραφείμ Σαρωφ: "Ο προφητικός κόσμος είναι πάντα
χαρούμενος, αλλά η θλίψη είναι αδιαχώριστη από τα πάθη".
Λένε πώς στη δεκαετία του 1980 μια
αντιπροσωπευτική ομάδα αξιωματικών με επικεφαλής τον στρατηγό έφτασε στην
Pochaev Lavra. Οι αξιωματικοί παρατάχθηκαν. Ένας μοναχός εμφανίστηκε με ένα
τεράστιο πλήθος κλειδιών και περπάτησε βιαστικά προς το σχηματισμό. Κάποιοι
αξιωματικοί έβλεπαν γενικά έναν μοναχό
για πρώτη φορά στη ζωή του. Η κατάσταση ήταν περίεργη . Ο στρατηγός διέταξε
"ήσυχα", χαιρέτισε και εισήγαγε τον εαυτό του:
"Ο Αρχηγός του Στρατιωτικού
Κέντρου Αντιστράτηγου Γκρέτσεφ.
Ο πατήρ Ιλαρίωνας εισήγαγε τον εαυτό
του με ελάχιστο επίσημο χαρακτήρα:
- Πολεμιστής του Βασιλιά των Ουρανών,
Αρχιεπισκόπου Ιγνάτιος, Μονής ... Pochaev Lavra.
Από τις αναμνήσεις του Σταρετς Ιλαρίωνα (τζουμπανίν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου