Κάποια "καλή" ψυχή
ένα βράδυ
σα να βρέθηκε μπροστά
σε μια ολόλαμπρη πόρτα
που του θύμιζε
κάτι από παράδεισο...
Απ' έξω βρήκε
έναν πανέμορφο άνδρα
που του θύμιζε άγγελο...
Έκανε να μπει...
Ο άγγελος του είπε
να θυμηθεί έναν λόγο
που του ανήκει ο παράδεισος.
Δεν βρήκε έναν πρόχειρο...
Άρχισε όμως να κοιτά
μέσα με περιέργεια...
-Καλά μέσα είναι και ο φίλος μου
που τον θεωρούσα δύσκολο!
-Ναι ήταν δύσκολος
γι' αυτο πέτυχε το δύσκολο,
του απάντησε ο άγγελος.
-Καλά μέσα είναι και ο σύζυγος
που τον θεωρούσα απρόσεχτο!
-Ναι είναι και μάλιστα
είναι κοντά στους "μάρτυρες",
συνέχισε ο άγγελος.
-Καλά μέσα είναι και ο ιερέας
που νόμιζα ότι δεν ήταν άξιος!
-Ναι είναι γιατί και αυτός
το ίδιο νόμιζε,
ανταπάντησε ο άγγελος.
-Καλά μέσα είναι και εκείνος
που νομίζαμε πλούσιο!
-Ναι είναι γιατί κατάφερε
να είναι φτωχός
όταν τον ζητήσαμε να ανέβει,
συμπλήρωσε ο άγγελος.
-Καλά είναι και εκείνος
ο απρόσεκτος;
Και εκείνος ο ανήθικος;
Και εκείνος ο ...
-Άκου παιδί μου...
Μέσα είναι πολλοί...
-Εγώ δεν θα περάσω;
-Όχι γιατί είναι όνειρο
αυτό που βλέπεις...
Θα ξυπνήσεις...
Αλλά προσπάθησε
να μην κοιμάσαι πλέον
μ' αυτό το πλευρό...
"...ψυχή μου, ψυχή μου ἀνάστα, τί καθεύδεις; (=ξύπνα, γιατί κοιμάσαι;)".
"ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός" (Ἐφ. 5, 15)
(σήκω, ἐσὺ ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας καὶ πετάξου ὀρθὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ σὲ φωτίσει ὁ Χριστός).
Ι. Ν. Αγίας Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου