Ακούω στο ραδιόφωνο τους δημοσιογράφους-speakers...
να μετρούν (κάθε μέρα) τις μέρες που μας χωρίζουν από το Χριστούγεννα. 20- 19- 18- 17...
Τόση αγωνία, ειλικρινά, δεν την καταλαβαίνω.
Έχουν τόση πρεμούρα για την έλευση του Θεανθρώπου ;...
Και γιατί ;...
Μήπως πρόκειται να τρέξουν στις (κλειστές;) εκκλησιές για να προσευχηθούν και να ψάλλουν το : "Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει" ;... Ή θα βάλουν τα παιδάκια τους να τραγουδήσουν : "Κι όλοι παν' στην εκκλησιά, το Χριστό να προσκυνήσουν";... Ή θα χαρούν τα κάλαντα στις γειτονιές, που κι αυτά (μάλλον) θ' απαγορευθούν ;...
Και, εν πάση περιπτώσει, ας δεχθώ ότι τα Χριστούγεννα έχουν πάρει πια (σε μεγάλο βαθμό) κοσμικό χαρακτήρα, που πόρρω απέχει από το νόημα και το μήνυμα της γιορτής.
Τα φετινά Χριστούγεννα (σε κοσμικό επίπεδο) γιατί να τα περιμένουμε με αγωνία ;
Τι θα γίνει, δηλαδή ;
Θα πάρει η "κυρα-Μαρία" (κατά την έκφραση του κ. Τσόκλη) την Aston Martin και θα τρέξει στον Baden-Baden για τ' αρθριτικά της ;
Ή , όλοι οι εξαθλιωμένοι Έλληνες (αυτοί οι "πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην") θα πάρουν σβάρνα τα "κλειστά" χιονοδρομικά, για να κάνουν το αγαπημένο τους σπορ ;
Έτσι... για να διυλίζουμε λίγο και το τι ακούμε...
Την Ανάσταση του Χριστού τη γιορτάσαμε στο σπίτι μας.
Δε βιώσαμε αυτό το υπέροχο και αδελφοποιητό : "Και αλλήλους περιπτυξώμεθα".
Ας ευχηθούμε, η γέννηση του Θεανθρώπου, τουλάχιστον, να μας λυτρώσει από τα πολλά δεινά μας.
Γιατί αυτό το παραμύθι μπορεί να μην έχει μόνο ένα δράκο !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου