Μνημόσυνα :
Παρνασσός :
Ο Γέροντας Αμβρόσιος κάποια στιγμή μου λέει χωρίς να τον ρωτήσω : Σταύρο, η μητέρα σου είναι στον Παράδεισο.
Συγκλονίσθηκα. Είχα 15 μέρες να κοιμηθώ.Να μαθαίνεις από αυτή τη ζωή που βρίσκεται εκεί επάνω η μάνα μου.΄Ήμουν βέβαιος, σχεδόν βέβαιος, για τη μάνα μου .Η μάνα μου ήταν ασκήτρια στη ζωή της.Πάντα χαμογελαστή.
Ποτέ δεν βγήκε έξω από το σπίτι της τα τελευταία 30 χρόνια.Είχε επτά παιδιά.Τον πεθερό της,που κοιμήθηκε ετών 94, τον περιποιήθηκε σαν να ήταν ο πατέρα της.
Ηταν πολύ ελεήμων.
Εκλεβε χρήματα από το παντελόνι του πατέρα μου και τα έδινε κρυφά στους φτωχούς.Φιλοξενούσε στο σπίτι σχεδόν κάθε μέρα ζητιάνους -ζητιάνες και τους έκανε τραπέζι με το έτσι θέλω.Μετά τους φόρτωνε με μία τσάντα τρόφιμα.Έλαμπε από χαρά.Μετά 17 χρόνια από τον θάνατό της,εμείς τα παιδιά της μάθαμε, εντελώς τυχαία, ότι βραβεύτηκε από την Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού για την φιλανθρωπική της δράση όταν ήταν νέα.
Ξεψυχούσε να φιλοξενήσει τον άλλο και με το ζόρι να τον καθίσει στο τραπέζι να φάει.Εχουμε ένα αγρόκτημα 15 στρεμμάτων.Στην κατοχή ήταν γεμάτο με οπωροφόρα δένδρα.Η μάνα μου από τις κότες (100), εκείνη την εποχή, έπαιρνε χωρίς ίχνος υπερβολής 50 αυγά τη μέρα και μαζί με τα φρούτα τα μοίραζε στους φτωχούς.Εδινε συνεχώς και στους συγγενείς στο Βόλο.Χαίρονταν να δίνει.Ο Κύριος να αναπαύσει τη ψυχή της.
Αυτά έμαθα από τον Γέροντα Αμβρόσιο.Μη λησμονήσουμε τις ψυχές.Ζητούν βοήθεια από εμας.Εστιάζω,με τη Χάρη Της, τις αναρτήσεις μου και στα Μνημόσυνα για να βοηθήσουμε τις ψυχούλες.
Δι΄Ευχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου