Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του.
Μια μεγάλη ψυχή, σε ένα μικροκαμωμένο σώμα.
Μου θύμιζε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.
Ίδιο χριστιανικό πνεύμα, ίδια δράση ,ίδια φυσιογνωμία. Ένωσε ανθρώπους,
ζευγάρια, με την υπομονή του, την αγάπη του, τον ξεχωριστό προφητικό του λόγο.
Περίμενες ώρες στην σειρά για να έρθει η σειρά
σου. Να καταθέσεις τις αμαρτίες, τα προβλήματά σου. Ακόμη και μετά από
χειρουργικές επεμβάσεις, καθόταν και άκουγε υπομονετικά τον κόσμο. Ώρες
μεταμεσονύχτιες, να μην φύγει κανείς με άδεια χέρια, ανεξομολόγητος.
Προσευχόταν για τους κεκοιμημένους, έχουν ανάγκη
έλεγε την προσευχή μας.
Να έχετε το κομποσκοίνι κάτω από το μαξιλάρι σας
και να μνημονεύετε ψυχές, όταν δεν σας πιάνει ο ύπνος. Ο ίδιος έκανε τακτικά
σαρανταλείτουργα και έβλεπε όλους αυτούς του κεκοιμημένους που διάβαζε τα
ονόματα τους, να περνούν από μπροστά του. Κάποιων, μας ανέφερε κάποτε, τα
πρόσωπά τους φέγγουν. Αυτούς να μοιάσουμε παιδιά μου.
Είχε τέτοια δύναμη η προσευχή του, που αιωρούνταν
από το πάτωμα και έφεγγε ολόκληρος, ανέφεραν κάποιοι.
Είμαι σίγουρη, πως οι ψυχούλες που ξενυχτούσε για
να τους μνημονεύει, θα τον περιμένουν με χαρούμενα πρόσωπα για να τον
ευχαριστήσουν. Και εμείς οι ζώντες έχουμε πολλές αιτίες να τον ευχαριστήσουμε
,και να μην τον ξεχάσουμε ποτέ.
Τώρα θα τον παρακαλούμε να μεσιτεύει από ψηλά, για
να μας προστατεύει σε αυτά τα δύσκολα χρόνια που έρχονται.
Καλό παράδεισο παππούλη μας!!!
Εκεί σε έχουν κατατάξει οι ψυχές μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου