Ἡ σημασία τῆς πίστης στήν ἀγάπη τοῦ ζευγαριοῦ

 

Ἡ σημασία τῆς πίστης στήν ἀγάπη τοῦ ζευγαριοῦ

 

 

Ὑπάρχουν ἀγάπες ἐγωιστικές, ἀγάπες τυφλές, ἀγάπες, πού διαφθείρουν καί καταστρέφουν, γιατί στό βάθος τούς κρύβουν τό στοιχεῖο τῆς φθορᾶς καί τῆς ἀνθρώπινης ἀνεπάρκειας, ὅσο κι ἄν προβάλλονται ὡς ἁγνές καί καθαρές κρινόμενες μέ ἀνθρώπινα μέτρα. Δέν φτάνει δυστυχῶς μόνο ἡ καλή διάθεση καί ὁ συναισθηματισμός μας νά ἀγαποῦμε.

 

Στήν ἀπόλυτη ἐκτίμηση τῆς ἀνθρώπινης αὐτάρκειας πέφτουν πολλοί στηριζόμενοι στήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών τους, ὅπως ὑποστηρίζουν. Παίρνουμε τό παράδειγμα τοῦ ἰσχυρισμοῦ δύο νέων, πού ἔχουν ἰσχυρότατο τό αἴσθημα ἀμοιβαίας ἀγάπης. Ἀφοῦ ἀγαποῦμε, λένε, ὁ ἕνας τόν ἄλλο, γιατί νά ζητήσουμε ἄλλη βοήθεια; Αὐτή ἡ ἀγάπη μᾶς καθαγιάζει τόν δεσμό μας. Ἡ προαίρεσή μας εἶναι τόσο καθαρή καί τόσο ἀμοιβαία! Τό ἴδιο περίπου λένε καί ἄλλοι ἀναφερόμενοι σέ ἄλλους δεσμούς ἤ σχετικές δραστηριότητες.Ὅμως δέν συμφωνεῖ ἡ πραγματικότητα μέ αὐτούς τούς ἰσχυρισμούς, τούς ὁποίους σύντομα διαψεύδει.

 

Ὅσο ἁγνές καί ἄν εἶναι οἱ προθέσεις μας, ὅσο ἀνιδιοτελής καί ἄν εἶναι ἡ θέλησή μας γιά τήν ἐπιτυχία κάποιου ὡραίου καί εὐγενικοῦ σκοποῦ, καί δέν ἀμφιβάλλουμε γι’ αὐτό, δέν εἶναι ἀρκετές αὐτές οἱ διαβεβαιώσεις νά προφυλάξουν ἀπό τήν ἐκλογή λανθασμένου δρόμου, ἀπό τήν ὑπερεκτίμηση τῶν ἀνθρώπινων δυνατοτήτων, ἀπό τυχόν ἐκτροχιασμό καί κατάληξη ἀπό ἀγάπη σέ μή-ἀγάπη ἤ, σέ ἀδιαφορία ἤ ἀκόμα καί μίσος!

Ποῦ πῆγε ἡ προηγουμένως ὑποστηριζόμενη αὐτάρκειά της;

Αὐτό δέν καταβοά ἡ θλιβερή πραγματικότητα;

Ἀναφέρω ἐνδεικτικά τόν τρομακτικό ἀριθμό διαζυγίων καί τό δράμα τῶν ζευγαριῶν, πού γιά διάφορους λόγους δέν πραγματοποιοῦν τό διαζύγιο, ἀλλά ἔχουν μεταβάλει τήν οἰκογένεια σέ ξενοδοχεῖο παραμονῆς κάτω ἀπό κοινή στέγη, ἐνῶ οἱ καρδιές ἀπέχουν μίλια μακρυά μεταξύ τους.

 

Κάποτε ὅμως αὐτά τά ζεύγη ξεκίνησαν μέ ὡραῖες προοπτικές καί ἐλπίδες, ἀλλά μέ μόνα τά δικά τους ἐφόδια, γιά νά καταλήξουν πολύ σύντομα ἤ καί μέ παρέλευση κάποιου χρόνου στό δράμα, πού λέγεται καταστροφή μίας οἰκογένειας μέ ὅλες τίς τραγικές συνέπειες πού αὐτή συνεπάγεται. Σκοντάφτουν ὅλες αὐτές οἱ περιπτώσεις στήν ἀνθρώπινη ἀτέλεια καί ἀνεπάρκεια.

 

Ἀγάπη ἀληθινή καί διαρκῆ καί ἀνθεκτική στά χτυπήματα τῶν περιστάσεων, μόνον ὁ Θεός, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης, μπορεῖ καί νά τήν ἐμπνέη διαρκῶς, νά τήν τροφοδοτή καί νά ἀνανεώνη τή φρεσκάδα της καί νά τήν κάνη ἱκανή νά νικάη τόν χρόνο καί τήν γήρανση τοῦ ἐξωτερικοῦ ἄνθρωπου.

 

Ἀποσπάσματα ἀπό τό κείμενο: Ἐμεῖς καί ἡ Ἀγάπη μᾶς (π. Εὐσεβίου Βίττη).