Μετά το θάνατο, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του ... Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΣΤΕΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΣΗΦ

 

Νυχτερινό ρολόι γιατρού .Η νύχτα ήταν τεταμένη. Οι ασθενείς έγιναν δεκτοί και εισήχθησαν. Ανάμεσα στα ραντεβού των ασθενών , περπατούσα γύρω από το θάλαμο. Ένα από τα τηλεφωνήματα ήταν αργά το βράδυ. Μεταξύ εκείνων που μπήκαν εκεί υπήρχε ένας άστεγος, ξαπλωμένος σε μια γκαρνταρόμπα, καλυμμένος με ένα σεντόνι. Σηκώνοντας το σεντόνι,  κοίταξα το βρώμικο σώμα του , αφόρητη μυρωδιά και έφυγα. Έχοντας δεχτεί όλους τους ασθενείς, πήγα στο δωμάτιο. Έχοντας κουραστεί κάθισα  στον καναπέ και αμέσως κοιμήθηκα.

Σαν ένα σκοτεινό όνειρο, είδα ένα Φως που με  τύφλωσε και με  έκανε να προσευχηθώ: να ζητήσω από τον Κύριο τη σωτηρία της ψυχής μου. Από το Φως άκουσα μια εκπληκτικά ευχάριστη, όμορφη φωνή: «Με ρωτάς για σωτηρία, αλλά εσύ δεν ήθελες να με σώσεις».

Μέχρι το πρωί, οι σκέψεις  δεν έφυγαν απο το κεφάλι μου. Πέντε λεπτά πριν το ξημέρωμα σηκώθηκα:  Την νύχτα δεν βοήθησα τον αλήτη, ήταν ο Κύριος." Σε ένα δευτερόλεπτο βρέθηκα στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. "Που? Πού είναι εκείνος ο αλήτης που μπήκε τη νύχτα; " "Πέθανε" ...

Σιωπηλά ανέβηκα στο δωμάτιο του προσωπικού, περπάτησα στο γραφείο μου. Ποια ήταν η έκπληξή μου όταν βρήκε ένα φύλλο στο γραφείο μου  και πάνω του έγραφε : "Ναι - ήμουν εγώ." Σε λίγα λεπτά, ολόκληρη η ζωή μου αναβοσβήνει μπροστά στα μάτια μου. Έβγαλα τη ρόμπα μου και κανένας άλλος δεν τον είχε δει  στη δουλειά όλους όσους ρώτησα. ...

Τη νύχτα των Χριστουγέννων, πέθανε ο Ιερομόναχος  Ιωσήφ, Ιατρός Ιατρικών Επιστημών. Ήταν ένας απόλυτος ασυμβίβαστος, ένα βιβλίο προσευχής, ένας νηστευτής . Για το οποίο αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους απλούς ανθρώπους της Alanya.

Πριν από μερικά χρόνια ήμουν σε ένα έργο στην Αλάνια. Μου άρεσε πολύ να πάω στο Ναό του Ιλίνσκι. Και παρατήρησα ένα καταπληκτικό πράγμα. Την ίδια στιγμή, όταν τελείωσε η λειτουργία  και οι άνθρωποι διαλύθηκαν, άστεγοι παρατάχτηκαν στις πύλες του Ναού και περίμεναν. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι περίμεναν ...

Τότε ο πατέρας βγήκε, όλοι ζωντάνεψαν , τα πρόσωπα τους φωτίστηκαν με χαρά και χαμόγελα. Και ο ιερέας άρχισε να διανέμει χρήματα. Πόση αγάπη ήταν σε αυτόν! Πόσο τον αγαπούσαν και αυτοί οι άθλιοι και οι εγκαταλελειμμένοι άνθρωποι. Έκρυβε προσεκτικά τη φιλανθρωπία του. Πιθανώς, ο Κύριος μου έδειξε ότι η Αγάπη και η καλοσύνη, που δεν είναι ορατή σε όλους και πόσο  μου  λείπει εμένα. Μπορώ να πω ατελείωτα ιστορίες για αυτόν, αλλά νομίζω ότι θα έρθει μια τέτοια στιγμή. Μπορώ να πω ένα πράγμα, ήταν ένας εκπληκτικά δίκαιος μοναχός που αγαπούσε τον Χριστό και τους ανθρώπους, παρά την αυστηρότητα του.

Ζητώ προσευχές για την ανάπαυση του Ιερομονάχου Ιωσήφ , ο οποίος ήταν ένας καταπληκτικός, εξαιρετικός, πραγματικός μοναχός!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Μετά το θάνατο, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του ...

Ευχαριστώ τον Θεό για τα πάντα!