ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ
ΑΝΤΙΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
ΓΕΡΟΝΤΑ ,πολύ έχω απογοητευθεί από το
Άγιον Όρος
-Σε τι σε απογοήτευσε;
-Έγινε και αυτό ένα κομμάτι του
κόσμου. Έμαθα πριν λίγες ημέρες πως θα φτιάξουν και εργοστάσια μέσα.
-Θα φτιάξουμε εργο-στάσια, έργα όμως
Θεού θα στήσουμε;
Όλα ξεκινήσανε από τότε που ανοίξανε
τους δρόμους στον Άθωνα.Καλά το φώναζε τότενες
ο Γερο –Παϊσιος για τα δεινά που
θα φέρουν οι δρόμοι. Ανοίξαμε τσιμεντένιους δρόμους και κλείσαμε τους δρόμους
προς την αιωνιότητα. Το Όρος εισήλθε από τότε στην έννοια του χρόνου ,της
ταχύτητας, της παραγωγής, της βιασύνης, στην βία του βίου τούτου χάνοντας την
μακαρία ησυχία και αμεριμνησία του. Στην
Θέση της Παναγίας βάλαμε τώρα μία άλλη Θεά,την Θεά Ανάγκη που την πιστεύανε και
οι αρχαίοι ΄Έλληνες και την θεωρούσαν πιο πάνω και από τον Δία ακόμη. Το άγχος
και το ταμάχι που έχουν οι κοσμικοί για
το εφήμερο κέρδος άνθισε τώρα σαν άγρια
τσουκνίδα στα ιερά χώματα του Άθωνα.
-Μμμ μου φαίνεται πως δεν θα ξαναπάω.
Και τί μ’αυτό;Αν δηλαδή δεν σε
αναπαύει ο μάγειρας σε ένα μαγεριό εσύ δεν θα φας και θα πεθάνεις από την
πείνα;
Ερεύνησε το κρυφό Άγιο Όρος ,το
μυστικό ,αυτό που δεν φαίνεται.Βρές φιλότιμες και ευλαβείς ψυχές που αθλούνε
και τώρα στης Παναγίας το Περι-βόλι ρίχνοντας βόλι κι’ εμπαίζοντας τον κόσμο
τούτο.
Υπάρχουν και σήμερα άξιοι Καλόγεροι,
εφάμιλλοι και αυτών ακόμη των παλαιών
ασκητάδων που θέλει κόπο και ζήλο για να τους ανακαλύψεις .Μπορεί να κρύβονται
σε κάποιο φτωχό Κελάκι από αυτά που ακόμη και σήμερα δεν έχουν ρεύμα.Ίσως να
κρύβονται σε κάποιο μεγάλο και τρανό Μοναστήρι ανάμεσα σε σελέβριτι
ατσαλάκωτους Μοναχούς και ίσως κάμουνε την καμαριέρα ή και τον σκουπιδιάρη,
αφανείς και αόρατοι.
Μα άκουσε και τον αντίλαλο που ακόμα
ηχεί σαν καμπάνα, που πριν λίγο λάλησε, από το πέρασμα των Αγιοπαπούδων μας .
Φίλα και μετάλαβε λίγο από το χώμα
του Αγίου Όρους και την σκόνη του που και αυτά αγιάσανε από τα χνάρια των
Καλογήρων που πατήσανε και ποτίσανε με τον ιδρώτα σαν μετανίζανε στο
γλυκοθώρητο πρόσωπο της Θεοτόκου ,μέσα
στην αγκάλη της κι’ελεύθεροι από την ανάγκη(*) του απατηλού κόσμου τούτου .
-------------------------
(*) Ανα+άγκη (αγκαλιά) δηλαδή αυτός
που μόνιμα εγκλωβίζεται στην ασφυκτική αγκάλη του χρέους του εφήμερου
χωροχρόνου.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου