Ρεβύθια
Με δυναμη ψυχής μεγάλη
Ρίζα ρίζα τα ρεβύθια ξεριζώνουν
Στον κάμπο σκυμμένες μες στο λιβα
Δεμάτια τα κανουν στο ήλιο τα απλώνουν.
Κόβονται τα χέρια τραβούν ξεριζώνουν
Κάπου κοκκινίζουν κάπου ματωνουν
Τσιμέντο το χωράφι στο άνυδρο χώμα
Λίγη σοδειά τους μένει ακόμα.
Τα παιδια από κοντά στον ίσκιο απ'τα πευκα
Παίζουν κι η φωνή τους δυναμη τους δίνει
Λίγο πιο περα στο ποταμακι η λεύκα
Τα καλεί και για βάρκα φύλλα τους αφήνει
Άσπρες και μαύρες μαντίλες για σκιά στο κεφάλι
Ο ήλιος νταλα μεσημέρι πως πηρουνίζει
Για έξτρα δροσιά απο μέσα εφημερίδα
Παγωμένο νερό στα φελιζόλ τα χείλη δροσίζει.
Stamatios Remis Frantzis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου