Αιμοραγούσα ελληνική νομοθεσία
Πάντα είχες μόνιμη αδιαθεσία
Ποτέ δε μπόρεσες να δώσεις λύση
Γιατί σε εξουσίαζε το δεκανίκι.
Πάντα βόλευες τους ημετέρους
Και κυνηγαγες φτωχούς και γέρους
Κατασχέσεις τους έκανες για ένα δέντρο
Τι κι αν τουρτούριζαν δεν τους έδινες πεύκο.
Το ίδιο έκανες με τους καρβουνιάρηδες
Κάθε τριάντα χρόνια τους έδινες άδειες
Μια από τα ίδια και οι ρετσινάδες
Τιμή στο ρετσίνι πεντε δεκάρες.
Όλους τους εξαθλίωσες
Κι από τα βουνά κυνήγησες
Τα μονοπάτια γίναν ρουμάνια
Και τα χωριά γεμάτα ορφάνια.
Μπίζνες υπέγραψες με οικοπεδοφάγους
Κι ανεμογεννήτριες μας θέλεις σκλάβους
Δίχως δουλειά περιουσία και σπίτι
Να ζητιανευούμε σπυρί σαν σπουργίτι.
Τρακόσια ρεμάλια σε εξεφτελίζουν
Δεκάδες χρόνια με μίζες πλουτίζουν
Χτυπούν προσοχή σε μνηστήρες ξένους
Όλη την ξεπούλησαν την περιουσία του γένους.
Φτωχή η πατρίδα κι εμείς κατατρεγμένοι
Στον ίδιο τον τόπο μας αισθανόμαστε ξένοι
Χωστάμε εκατομμύρια πριν καν γεννηθούμε
Μας καίνε φωτιές μα απ'τις στάχτες μας θα ξαναγεννηθούμε.
Stamatios Remis Frantzis
9-08-2021 17:20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου