Ο Γέροντας βγήκε νικητής στους πειρασμούς της ερήμου, όμως τα πράγματα τώρα είναι διαφορετικά. Δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνον τους δαίμονες και τις παγίδες τους,αλλά και τούς πειρασμούς που προέρχονται από τους ανθρώπους. Άνοιξε πόλεμο εναντίων του Οικουμενισμού και των φιλοαιρετικων υποστηρικτικών του, και αυτό έγινε δημόσια, ονομάζοντας τους,όπως θα δούμε παρακάτω..
Ο Θεός επιφύλασσε για τον Π.Αδριανο τους πιο ηρωικούς αγώνες του,προς τι τέλος της επίγειας ζωής του. Τότε μόνος στην έρημο, αλλα και τώρα στον κόσμο τη μάχη τη δίνει μόνος του.
Επιστρέφει λοιπόν ο γέροντας στην Ελλάδα, σ'όλη την διάρκεια του ταξιδιού του ήταν ατάραχος και γαλήνιος χωρίς ίχνος αγωνίας, η αμφιβολίας. Ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι επιτελουσε το θέλημα τού Κυρίου του.
Το κομβοσχοινι γυρνούσε ασταμάτητα στο χέρι του,συγοψιθηρουσε την ευχή του Χριστού, είχε του κλειστα ,αλλά η καρδιά και ο νους του αγρυπνουσαν. Στιγμές στιγμές το πρόσωπο του γινόταν ιλαρό και έμοιαζε να συνομιλεί με κάποιον χαμηλόφωνα..ο νους του αρπαζοταν στα θεία, και εμενε σε αυτή την κατάσταση πολύ ώρα η μέχρι να τον ενοχλήσει κάποιος, πράγμα που αν γινόταν ήταν σαν να επιστρέφει στην πραγματικότητα από κάποια ευφροσύνη κατάσταση, κάποιες φορές του μιλούσα μέχρι να καταλάβω πως αυτό ήταν λάθος και τότε αυτός ξιαφνιαζοταν δυσάρεστα..
Αυτό συνέβαινε συχνά, του αρκούσε λίγη ώρα προσευχής με την ευχή και ο νους του αρπαζοταν, ασχέτως αν βρισκόταν σε αμάξι,αεροπλάνο ,καράβι, αυτός ήταν απόλυτα προσηλωμένος στον Θεό, δεν τον ενδιέφερε το τι γινόταν γύρω του,αν μιλούσε ήταν μόνο για τα πνευματικά, και αν ξεφεύγε η κουβέντα προσηλονοταν στην ευχή.Γιαυτες τις πνευματικές καταστάσεις μιλούσε μόνο σε μοναχούς και αυτό αν ήταν ανάγκη χάριν νουθεσίας. Τη θεία Χάρη που κατοικούσε στον γέροντα την καταλάβαινε εύκολα κάποιος που τον πλησίαζε, ακόμη και αλλόθρησκοι κολλούσαν μαζί του και τον κοιτούσαν επίμονα χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί,τους προσελκύε κοντά του.
Όπου και να βρισκόταν έκανε το κανόνα του,είχε πάντα μαζί του τα κατάλληλα βιβλία, εικόνες, κεριά, λιβανια, και προπαντως τον Πανάγιο Σταυρό που έφερε πάντοτε μαζί του, και την Παναγία την Πορταιτισα.
Φτάνοντας ο γέροντας στην Ελλάδα άρχισε μια καινούργια πρωτόγνωρη θα έλεγα καθώς δεν είχε καμία σχέση με την ησυχία και την ασφάλεια της ερήμου, τώρα την θέση θα πάρει η πολυκοσμία και οι σκοτούρες των ανθρώπων. Π καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, όπως έλεγε συχνά ο γέροντας. Μπήκε αμέσως στα βαθιά πλήθος κόσμου συναιρεε από παντού,στο άκουσμα ότι βρίσκεται στην Ελλάδα. Ήταν σαν να το είχαν μάθει όλοι ταυτόχρονα. Το τηλέφωνο χτυπούσε συνεχώς ,κόσμος γεμάτος θλίψεις και προβληματα, απελπισμένος, στο άκουσμα της είδησης του ερχομού έτρεξαν όλοι με ελπίδα να ωφεληθούν από τον ξακουστό ασκητή του Σινά..
Συνεχίζετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου