Θυμᾶμαι τὸν μακαρίτη Γερο-Δανιὴλ στὸν ῎Αθωνα νὰ ἐπαναλαμβάνει... Μᾶς κυνηγᾶ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς κερδίσει κι ἐμεῖς ὅλο τοῦ ξεγλυστρᾶμε... Μᾶς κυνηγᾶ ὁ Θεὸς συνέχεια... Καὶ μεῖς;
Δὲν μπορεῖ νὰ ζοῦμε γιὰ νὰ τρῶμε. Δὲν μπορεῖ νὰ σκοτώνουμε ὅ,τι ἀγαθὸ τῆς ψυχῆς μας δίχως νὰ μᾶς ἐκδικηθεῖ. Αὐτὴ ἡ προπέτεια γιὰ σωματικὴ εὐημερία θὰ μᾶς τιμωρήσει σύντομα. Δίχως ψυχή, δίχως ἀγαθότητα θὰ κυκλοφοροῦμε σακάτηδες καὶ θὰ μολύνουμε μὲ τὴν ἀρρώστιά μας καὶ τοὺς ἄλλους, ἀλληλομισούμενοι κι ἀλληλοκαταδικαζόμενοι. Αὐτὴ ἡ τάση καταστροφῆς τοῦ νέου ἀνθρώπου, εἶναι ἀλήθεια τόσο λυπηρή, τὸν γερνᾶ τόσο σύντομα, τὸν περιφέρει νεκρὸ ἀπὸ νωρίς.
Μωυσέως Αγιορείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου