ΣΤΑΡΕΤΣ ΝΙΚΌΛΑΟΣ ΓΚΟΥΡΓΙΑΝΩΦ .Συζήτηση μὲ τοὺς Ἁγίους.

Συζήτηση μὲ τοὺς Ἁγίους

Μία φορὰ μὲ φώναξε ὁ Γέροντας καὶ εἶπε: «Θυμᾶσαι τὴν προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου: «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς

ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μὴ μοι δῶς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ Σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός Εἶ,

εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».

Ξέρετε, τὴν λέω συνέχεια καὶ κάποτε μὲ τὰ δικά μου λόγια:

Ἡ ψυχή μου εἶναι συντετριμμένη ἀπὸ τὴν λύπη: ὅτι τὸ Θέλημα Σου οὐ ποιῶ,

Καί ἡ θύρα τῆς σωτηρίας κεκλεισμένη ἐμοὶ ἐστὶ,

Κλειστὴ ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν Πλάστη.

Κλειστὴ διὰ τὰς ἁμαρτίας μου,

Καὶ αὐτές, τὶς ἔχω ὁλόκληρο δάσος,

Μεγάλωναν χρόνια,

Ἐδῶ ἔχουν ἀρκετὸ χῶρο»...

Στὴν λέξη «ἐδῶ», ἔδειξε τὴν καρδιά του...

Καὶ ἔπειτα πρόσθεσε: «Νά, ξέρετε, ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος... Συμβαίνει, νὰ μιλάμε μαζί. Εἶναι τόσο θαυμαστὸς

ποιμένας, μὲ ἐπισκέπτεται. Αὐτὸς λέει: «Ὁ ἀγαθὸς λόγος εἶναι

ἀσήμι, ἐνῶ ἡ σιωπὴ εἶναι χρυσός». Ἀλλὰ ἐγὼ τὸ ἔχω πιὸ σύντομο:

«Συζήτηση – ἀσήμι, σιωπὴ – χρυσός»...