,,...Με κοίταξε με μια πραότητα που σε καθάρισε από φόβους, ντροπή, σκέψεις, πόνο. Αφού ο πατέρας Πρόκλος προσευχήθηκε για όλους εκείνους που τον αναζητούσαν τότε, έμεινα μόνος για λίγα λεπτά γονατισμένος μπροστά μου. Δεν μπορούσα να πω λέξη, δεν είχα ανάγκη να του μιλήσω. Μόνο αυτό μπορούσα να κάνω να κλάψω. Δεν ξέρω γιατί έκλαψα, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυά μου. Δεν με εμπόδισε, δεν με ρώτησε γιατί, με σήκωσε από τους ώμους προς τα γένια του και μου είπε σταθερά και με εξουσία: «Σε παίρνω μαζί μου στον Παράδεισο!».
Η προσευχή του Πατέρα ήταν ιδιαίτερη, όταν ζήτησε από τη Μητέρα του Θεού να μας ελεήσει, φοβήθηκα να κοιτάξω πίσω, ένιωσα ότι η Μητέρα του Θεού ήταν ακριβώς εκεί».
"Πατερικο, του ΣΤΑΡΕΤΣ Πρόκλου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου