ΠΌΤΕ ΔΕΝ ΝΙΏΘΩ ΜΌΝΟΣ

«Μια ωραία μέρα μου έρχονται περίπου τέσσερις παπάδες, ένα απόγευμα, που δεν υπήρχε πρόγραμμα.  Και με ρωτάνε 

 – Τι κάνετε, Υψηλότατε;

 – Τι να κάνω αδέρφια;  Μιλάω με τον Θεό και τους αγίους.  Με κοίταξαν λίγο έκπληκτοι και μιλούσαν μεταξύ τους:

 – Η Αυτού Υψηλότης αστειεύεται.

 - Οχι όχι!  Πραγματικά μιλάω με τον Θεό και τους αγίους.  Δεν είμαι άξιος να μιλήσω ευθέως, αλλά αφού διάβασα το Ευαγγέλιο, τα λόγια του Χριστού, για μένα αυτό σημαίνει ότι κάνω διάλογο, ότι μιλάω με τον Κύριο Ιησού Χριστό.  Ή, αν διαβάσω τον βίο ενός αγίου, ή τα λόγια που έγραψε αυτός, μιλάω με αυτόν τον άγιο.  Αυτά τα λόγια είναι το απομεινάρι του που σώζεται.  Όταν έρχομαι σε επαφή με αυτά τα λόγια που εκφράζει ο Σωτήρας, που εκφράζονται από έναν Άγιο Πατέρα ή από άλλη προσωπικότητα, εγώ, με πραγματικό τρόπο, μιλάω μαζί τους.  Έχω ένα σωρό βιβλία δίπλα στο κρεβάτι μου.  Αν θέλω να διαβάσω Πλάτωνα, παίρνω τον Πλάτωνα.  Το έχω βαρεθεί και μετά θέλω να περπατήσω λίγο.  Μετά παίρνω έναν άτλαντα ή ένα βιβλίο γεωγραφίας και περπατάω..  Και ζω τις στιγμές.  Δεν νιώθω μόνος.  Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα πνευματική ζωή.

Επίσκοπος Ιουστίνος Chira