«Ένας νεαρός άνδρας μου τηλεφωνεί επειγόντως ένα βράδυ:
- Πατέρα, έλα γρήγορα, γιατί ο πατέρας μου πεθαίνει!
Πετάω ένα παλτό στον εαυτό μου, πάω στο αυτοκίνητο.
Μετά από 10 λεπτά, φτάνω. Ο καημένος πάλευε τρομερά, φώναζε, αμυνόταν με τα χέρια του, έτριξε τα δόντια του, χτυπούσε τον αέρα με τις παλάμες του...
Πλησίασα δειλά και τοποθέτησα τον πετραχήλι μου στο στήθος του. Ο ετοιμοθάνατος έπιασε το πετραχήλι και προσπάθησε να σηκωθεί. Με δυσκολία συγκρατώ τον εαυτό μου να μην πέσω στο κρεβάτι.
Ο άντρας ψιθυρίζει σπασμωδικά:
- Πατέρα, προστάτεψε με!
- Από ποιόν - Λέω.
- Από τόν διάολο. Δεν το βλέπεις;
Ανατριχιάζω, τον ευλογώ και φυσάω πάνω του. Με πονούσε ο λαιμός από το βάρος 70 κιλών. Ο άντρας ανοίγει τα μάτια του και ηρεμεί:
- Σε ευχαριστώ, Πατέρα!
Τον εξομολόγο γρήγορα . Μετά πάω σπίτι.
Δέκα λεπτά αργότερα, ο νεαρός με φωνάζει:
- Πατέρα, πέθανε ο πατέρας! Γύρνα πίσω και κάνε τις προσευχές σου.
Αναρωτιέμαι: Κι αν άργησα 5 λεπτά;;;».
Πατήρ Ιωάννης Ιστράτη - Κωνστάντζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου