Πριν από ένα μήνα έρχεται μια κοπέλα από το Βουκουρέστι στη Θεία Λειτουργία την Κυριακή. Μετά τη λειτουργία, έρχεται ντροπαλά σε μένα, πάτερ, συγχώρεσέ με που σε ενόχλησα. Του λέω: Δεν σε συγχωρώ. Αυτή: γιατί; Γιατί δεν με ενοχλείς. Χαμόγελο.
Πατέρα, έχω τρομερούς πονοκεφάλους εδώ και 5 χρόνια περίπου, το κεφάλι μου σκάει, νιώθω ότι τρελαίνομαι. Γίνομαι καλύτερα μόνο με δυνατά χάπια, μερικές φορές ούτε καν με αυτά. Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς, έχω κάνει αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, βγαίνουν όλα τέλεια, μόνο που έχω ένα μαχαίρι στο μαλακό μέρος του κεφαλιού μου.
Της λέω: ας είναι ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γιατρός στους πονοκεφάλους. Διαθέτει μαγνήτη για την αφαίρεση των πονοκεφάλων.
Κάνω τις προσευχές με σκούφο στο κεφάλι του Αγίου. Το κορίτσι κλαίει και μου παίρνει τα χέρια από το κεφάλι της. Πατέρα, πονάω τρομερά. Το κεφάλι μου καίγεται. Λέω: πρέπει να κάνεις υπομονή. Αυτή είναι η επέμβαση.
Ενώ έλεγα όλες τις προσευχές του, ένα μαχαίρι πόνου έπεσε και στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
Μετά τη λειτουργία, το κορίτσι κάθεται σε μια καρέκλα. Της φέρνω ένα ποτήρι νερό.
Μετά από λίγα λεπτά, η κοπέλα σηκώνεται και αναφωνεί: πατέρα, δεν με πονάει καθόλου το κεφάλι. Κλάμα, αλλά ευτυχίας. Τι να κάνω για να ευχαριστήσω τον Άγιο;
Να προσεύχεσαι πάντα σε αυτόν, να βοηθάς τους φτωχούς, να λές πάντα για το έλεός του.
Τη ρώτησα: αλλά τους πονοκεφάλους, τους είχατε παλιότερα;
Μου απάντησε: ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΠΟΤΕ.
Ευχαριστώ, Άγιε Ιωάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου