Χριστε μου ξέρεις ότι ο άνθρωπος που έπλασες δημιουργήθηκε από πηλό, ότι έχει φύση αδύναμη, ότι έχει αντοχή που εύκολα λυγίζει. Διότι, αν δεν κοιμηθεί τη νύχτα, δεν μπορεί να κρατηθεί• αν δε φάει κατά τη διάρκεια της μέρας, δεν αντέχει. Τον χειμώναz τρέμει από το κρύο, το θέρος καίγεται από τη ζέστη• το σούρουπο δε βλέπει, τη νύχτα δε τολμά να βαδίσει. Αν περπατά εξαντλείται• αν ησυχάζει, ζαλίζεται• αν καθίσει, στεναχωρείται• αν μιλήσει, κουράζεται• αν ξαπλώσει, υποφέρει• αν σταθεί όρθιος πολλή ώρα, εξαντλείται. Και θέλεις, Δέσποτα, αυτή η αδύναμη φύση να νικήσει σύντομα την αμαρτία; Ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα σε πολλούς λογισμούς και μέσα σε αβέβαιες επιθυμίες της ψυχής• μέσα σε αμφίβολες πράξεις, μέσα σε άτακτα έργα...
Ελέησε, Δέσποτα, λυπήσου το πλάσμα σου. Σπλαχνίσου τον πηλό, που θέλησες να δοξάσεις."
~Όσιος Εφραίμ ο Σύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου