"Θα ήθελα να είμαι μόνος, να μην μιλάω πια σε κανέναν, να μην βλέπω κανέναν πια, να μην ακούω πια θόρυβο, να μην ανησυχώ πια, να μην με ξέρει κανείς πια, να είμαι μόνος, πάντα μόνος. Μου λείπουν το βουνά!Θα ήθελα να κάτσω ψηλά στις κορυφογραμμές των βουνών, να φυσάει πάντα ο αέρας στο πρόσωπό μου, τα έλατα να τραγουδούν πάντα στ' αυτιά μου και τα ρυάκια να μου ψιθυρίζουν την ίδια μυστική προσευχή.
Μου λείπει ο παράδεισος! Μου λείπουν οι ουρανοί! μου λείπουν για πάντα"
Ο πατέρας Ioanichie Bălan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου