Ένας φτωχός γέροντας.

🌀 Ένας φτωχός και γέροντας, χωρίς συγγενείς και χωρίς σπίτι, είχε άδεια από τον ιερέα να κοιμάται το βράδυ στη σκηνή της εκκλησίας.

      Τυλίχτηκε όσο καλύτερα μπορούσε με μια σκισμένη και βρώμικη κουβέρτα και κοιμήθηκε εκεί στο κρύο, με το μόνο πλεονέκτημα ότι δεν θα βρέχονταν αν ο Θεός έδινε βροχή.  Δεν ενόχλησε κανέναν, δεν μιλούσε ούτε παρακαλούσε, αλλά παρόλα αυτά αρκετές γυναίκες της περιοχής δεν τον άντεξαν λέγοντας ότι ήταν βρώμικος και ποιος ξέρει τι μικρόβια κουβαλάει στα βρώμικα ρούχα του.  Αυτές οι γυναίκες βρήκαν μια πρόφαση και μετά πήγαν στον πατέρα να συζητήσουν.  Είπαν ότι δεν μπορούσαν να αρχίσουν να καθαρίζουν τη σκηνή της εκκλησίας το πρωί, γιατί ο φτωχός ήταν ξαπλωμένος εκεί, και ο δούλος του Θεού τους ευχαρίστησε και είπε στον γέροντα να φύγει, γιατί ενοχλούσε.  Έφυγε χωρίς να μαλώσει, και οι γυναίκες χάρηκαν που αυτό που ήθελαν είχε γίνει στην εκκλησία.

 Αφού βγήκαν ένα απόγευμα από τον εσπερινό, συνομίλησαν με τον χωροφύλακα που περιπολούσε την αγορά όπως ήταν η αποστολή του.  Τους ρώτησε:

 - Μα πού είναι ο γέροντας που κοιμόταν στη σκηνή της εκκλησίας;

 Μια γυναίκα ύψωσε τη φωνή της και μίλησε περήφανα.

 - Τον έδιωξα έξω από τη σκηνή της εκκλησίας... Υπάρχει χώρος για ύπνο;

 - Λοιπόν, έκανες κακό!  είπε ο χωροφύλακας.

 - Λοιπόν, γιατί να κάνουμε κακό, γιατί ο πατέρας μας έδωσε την άδεια!  θόλωσαν.

 - Ξέρεις ότι έχω και νυχτερινές περιπολίες!  Και πολλές φορές έπιασα τον γέροντα να κάνει ευσεβή πράγματα.

 - Γεια, πώς μπορεί αυτός ο κουρελιασμένος άνθρωπος να κάνει θεοσεβή πράγματα!;

 - Λοιπόν, μάθε αυτά στους χριστιανούς, γιατί υπάρχουν πράγματα που ούτε ο πατέρας τα ξέρει.  Ο καημένος από τη σκηνή της εκκλησίας ή ο κουρελιασμένος όπως τον αποκαλείτε, κάποτε υπερασπίστηκε την εκκλησία από κλέφτες και αρπακτικά πηδώντας τους με ένα ρόπαλο.  Μια άλλη φορά έδωσε κεριά σε μια γυναίκα της οποίας ο άντρας πέθαινε.  Η γυναίκα που δεν ήξερε τι να κάνει, ήταν μεσάνυχτα και ο άντρας της σχεδόν πέθαινε, ήρθε εδώ στην εκκλησία να βρει ένα κερί και ο καημένος τη βοήθησε.  Και μια άλλη φορά, βλέποντας ότι το σκεύος με τον αγιασμό είχε μια τρύπα από την οποία έτρεχε το αγίασμα των Θεοφανείων, άρχισε να επισκευάζει το σκεύος, γιατί αλλιώς όλο το αγιασμό θα είχε κυλήσει στο πάτωμα και θα είχε μεγάλη αμαρτία είχε δεσμευτεί...

 - Και γιατί δεν μας το είπες από πριν;  Γιατί δεν ξέραμε ότι ο άνθρωπος είχε αυτές τις καλές πράξεις, είπαν οι γυναίκες.

 - Ωραία μου ζήτησε ο γέροντας να το κρύψω αυτό, γιατί η καλή πράξη γίνεται κρυφά, δεν σαλπίζεται.  Ξέρεις ότι δεν μίλησε, αλλά μου είπε ένα βράδυ: «Αναπαύομαι πιο γρήγορα, μπροστά στις αμαρτίες μου, όταν με σπρώχνουν, με προσβάλλουν ή με διώχνουν, παρά όταν με επαινεί ο κόσμος.  Σε παρακαλώ να είσαι καλά και μην πεις σε κανέναν ότι έκανα κάτι καλό, οπότε άσε με να ξεκουραστώ!».

       Στο άκουσμα αυτό, οι γυναίκες λυπήθηκαν που έδιωξαν τον φτωχό και μετά έφυγαν να τον βρουν.  Και λέγεται ότι τον αναζητούν ακόμη και σήμερα, γιατί δεν τον έχουν βρει.