Είναι αργά το βράδυ. Κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω μου μπορώ να βρω πολλούς λόγους ανησυχίας. Λίγα πράγματα παραμένουν όπως ήταν στα παιδικά μου χρόνια. Τα παιχνίδια του παρελθόντος σβήνουν, σήμερα είναι περισσότερο εικονικά παρά αληθινά.
Οι σχέσεις καταναλώνονται πολύ συχνά πίσω από ορισμένα προφίλ και πολύ λίγο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να καθοδηγείται από τη συγκίνηση των πραγματικών συναντήσεων. Ερωτευόμαστε τη στιγμή, αλλά καίμε πολύ εύκολα τις στιγμές, πηδώντας τόσο εύκολα από το ένα στάδιο στο άλλο. Τα ερωτικά γράμματα είναι περισσότερα γράμματα σε πέτρα, τώρα όλα είναι απλά emoticons και 3 γραμμές που κόβουν την ανάσα . Και όλα εξαρτώνται από εσάς κορίτσια, αν καταλαβαίνατε το γεγονός ότι ένα πιο σκληρά κατακτημένο κάστρο θα έχει έναν διαρκή βασιλιά, δεν θα αφήνατε εύκολα την επιφυλακή σας στις πρώτες επιθέσεις. Τα μικρά αντιμετωπίζουν υπερβολικά επιφανειακά την παιδική τους ηλικία, η οποία καίγεται σαν Supernova και δεν επιστρέφει ποτέ.
Απολαύσαμε κάθε ζευγάρι καινούργιες παντόφλες, ένα πουκάμισο που παραλάβαμε πριν το Πάσχα και μας έκανε να νιώθουμε ξεχωριστοί. Σήμερα τα ράφια των ρούχων καταρρέουν και τίποτα δεν ικανοποιεί την πείνα μας να έχουμε. Είχαμε ακόμα παππούδες και γιαγιάδες που ετοίμαζαν τα σπίτια τους περιμένοντας τα εγγόνια τους και η χαρά ήταν ακόμα και τις στιγμές που έπρεπε να δουλέψουμε στα χωράφια ή να πάμε τα ζώα στο βοσκότοπο. Δεν ήξερα για γρήγορο φαγητό και ημιέτοιμα. Το φαγητό ήταν μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία και η ευθύνη κατανεμήθηκε ανά ηλικιακή ομάδα. Αυτός που δεν δούλευε, δεν έτρωγε. Σήμερα χωρίς Wi-Fi και τηλεόραση με HBO, τα σπίτια των παππούδων παραμένουν σκονισμένα μουσεία, μετά βίας περνάμε το κατώφλι τους. Οι καιροί άλλαξαν πολύ γρήγορα και η παιδική μας ηλικία έχει γίνει ένα κομμάτι ιστορίας.
Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου