Ντιβέεβο. Μονή Αγίας Τριάδας-Σεραφείμ-Ντιβεέφσκι.
Τάφος του Αειμνήστου Ιερομονάχου Βλαδίμηρου (Shikin) / 25/06/1947 -23/03/2000 /
Αυτό ειπώθηκε την τεσσαρακοστή ημέρα του θανάτου του πατέρα Βλαδίμηρου:
«Στο τραπέζι μνήμης, πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, ευχαρίστησαν τον ιερέα για την ελεημοσύνη του Θεού, με την οποία ο Κύριος τους χάρισε με Ένα υπηρέτης του Θεού στράφηκε στη μητέρα του πατέρα Βλαντιμίρ: «Εσύ δεν το ξέρεις αυτό, δεν σου το είπα κατά τη διάρκεια της ζωής του ιερέα. Μόνο ο Κύριος ο Θεός, ο πατέρας Βλαντιμίρ, και η κόρη μου και εγώ το γνωρίζουμε αυτό. Τώρα, την σαράντα μέρα μετά το θάνατό του, δεν μπορώ να σιωπήσω γι' αυτό.
Ονειρεύτηκα για τον πατέρα για πρώτη φορά, όταν δεν είχα πάει ποτέ στο Diveevo, δεν ήξερα τον πατέρα Βλαντιμίρ και δεν άκουσα τίποτα γι 'αυτόν. Είχα μια τρομερή ατυχία: η δεκαεξάχρονη κόρη μου σταμάτησε να περπατά.
Έχουμε περάσει από όλους τους γιατρούς, φωτιά και νερό, κανείς δεν υπόσχεται τίποτα, στέλνουν από τον έναν γιατρό στον άλλο. Ήταν τόσο τρομερό, ήταν τραγωδία, δεν στέγνωνα τα δάκρυά μου.
Και ξαφνικά ονειρεύομαι έναν άγνωστο ιερέα, επίσης ξετυλιγμένο έτσι (ο πατέρας ήταν πολύ γρήγορος, έκανε σχεδόν τα πάντα στο τρέξιμο και τα μαλλιά του πετούσαν συχνά προς όλες τις κατευθύνσεις), ο οποίος, μου φαίνεται, κυριολεκτικά επιτίθεται στην κόρη του, αρπάζει από το κεφάλι, αρχίζει να τρέμει, η γροθιά χτυπά στη σπονδυλική στήλη.
Φωνάζω: "Τι κάνεις; Θα τη σκοτώσεις!" Με κοίταξε αυστηρά: «Φύγε από κοντά μου, μην ανακατεύεσαι» και συνεχίζει. Ξύπνησα με δυσάρεστη εντύπωση, δεν κατάλαβα τίποτα.
Σχεδόν την επόμενη μέρα λένε κάποιοι γνωστοί: «Πήγαινε στο Ντιβέγιεβο, τόπος ολόσωμος, εκεί είναι ο Άγιος Σεραφείμ, καί οι αγιασμενες πηγές».
Δεν σκέφτηκα τον Diveev στη ζωή μου και ξαφνικά - απλώς με προσκαλούν. Και για τον πατέρα Βλαδίμηρο, επαναλαμβάνω, κανένας, πουθενά. Και έτσι αποφασίσαμε να έρθουμε. Γυρίζω σε έναν ιερέα, μετά έναν άλλο: ίσως μπορείς να κάνεις μια προσευχή για υγεία, να πας στην πηγή, να βοηθήσεις με κάποιον τρόπο την κόρη μου; .. Απαντούν: προσευχήσου στον Άγιο Σεραφείμ - και αυτό είναι.
Πήγαμε στις πηγές, την βουτήξαμε - τίποτα δεν βοηθάει. Πηγαίνουμε σπίτι. Και ήδη την ημέρα της αναχώρησης, μοιράστηκε τη θλίψη της με έναν μοναστικό υπάλληλο. Αυτή: «Τώρα θα σε πάω στον ιερέα, ο οποίος, ίσως, θα σε βοηθήσει».
Πλησιάζουμε το πλήθος, ο παπάς δεν φαίνεται από πίσω. Κρατάμε την κόρη μας τουλάχιστον να στέκεται όρθια. Και μόλις ο επόμενος εξομολογητής έφυγε από τον ιερέα, ο φύλακας του ναού του είπε: «Εδώ είναι μια κοπέλα που σταμάτησε να περπατά, σε παρακαλώ κοίτα».
Ο πατέρας Βλαδίμηρος γύρισε γρήγορα προς το μέρος μας. Και τότε συμβαίνει το απίστευτο. Ο Batiushka διώχνει το πλήθος του κόσμου, ο κόσμος χωρίζεται μπροστά του, (είχε αυτή τη γραμμή για εξομολόγηση ώρες και μεσημέρια), πλησιάζει γρήγορα την κόρη μου.
Και όλα όσα είδα σε ένα όνειρο επαναλαμβάνονται. Αρχίζει να τη χτυπάει με τη γροθιά του στη σπονδυλική στήλη, της σφίγγει το κεφάλι, της κουνάει τους ώμους. Όπως τότε στο όνειρο, φωνάζω: "Τι κάνεις; Θα τη σκοτώσεις!"
Ο Μπατιούσκα γυρίζει προς το μέρος μου και τόσο αυστηρά: «Μην με ενοχλείς. Φύγε από κοντά μου». Μετά έβαλε τα χέρια της κόρης του στους ώμους της και μου είπε: «Άφησέ την».
Απαντώ ότι δεν μπορώ να την αφήσω να βγει, θα πέσει τώρα, δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. "Είπα να φύγω!: «Τώρα θα πάμε μαζί σας στα ιερά λείψανα του πατρός Σεραφείμ».
Φαίνεται μάλιστα να ακουμπάει πάνω της, κρατώντας τα χέρια του στους ώμους του, αλλά στην πραγματικότητα την οδηγεί. Το πλήθος παρακολουθεί, όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν περπατάει μόνη της. Πήγαν λοιπόν στα ιερά λείψανα. Και αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να σεβαστεί το ιερό, ο πατέρας Βλαντιμίρ παλεύει με μια άγνωστη δύναμη - και εξακολουθεί να πιέζει το κεφάλι της στο γυαλί του ιερού. Και επιστρέφουν!
Και τελείωσε με το γεγονός ότι ο ιερέας την ανάγκασε να τρέξει στον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας από τον πρώτο όροφο στον δεύτερο, πολλά ανοίγματα. Και υγιής θα κουραστεί. Την κρατάει από το χέρι, από τα δάχτυλα και τρέχουν μαζί.
Μου χαμογελάει: "Λοιπόν, μαμά, τι είπες ότι η κόρη σου δεν περπατάει; Κοίτα πώς τρέχει μαζί σου." Έτσι ο πατέρας Βλαντιμίρ θεράπευσε την κόρη μου μπροστά στα μάτια μου».
Και αυτό το κορίτσι κάθεται εκεί, σιωπηλό, με μάτια που δεν μπορούν να ξεχαστούν. Όλοι έχουμε ακούσει αυτήν την ιστορία, αλλά είναι αδύνατο να την επαναλάβουμε. Ο κόσμος έκλαιγε. Και η μητέρα διέκοψε τα λόγια της με δάκρυα, τα οποία συγκρατούσε όσο καλύτερα μπορούσε. Όλοι ένιωσαν τη ζωντανή παρουσία του πατέρα Βλαντιμίρ - εδώ - και τώρα μαζί μας."
Ο πατέρας Βλαντιμίρ προσευχήσου στον Θεό για εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου