• Τό ἔτος 1981
Ἡ J., νοσοκόμα ἀπό τό Βάλιεβο, ἔφερε στο μοναστήρι τήν ἄρρωστη κόρη της, ἡ ὁποία ἐπί ἕναν χρόνο είχε
νευρασθένεια. Στόν τάφο τοῦ Ἀββᾶ τήν κρατοῦσαν στά
χέρια, ἡμιλιπόθυμη. Μετά ἀπό αὐτό, ἔγινε ἀπολύτως
ὑγιής. Αργότερα γράφτηκε και τελείωσε το σχολείο, παντρεύτηκε καί ἀπέκτησε καί παιδί.
• Τό ἔτος 1982
Ὁ Κριστίβοϊ Ἀντονιέβιτς, ἀπό τήν Μπίτολα, ἔπρεπε νά
κάνει δύσκολη ἐγχείρηση. Πῆγε στόν τάφο τοῦ Ἀββᾶ καί
χωρίς ἐγχείρηση θεραπεύθηκε.
Ὁ Μ., ἀπό τήν περιοχή Ὀσέτσινα, ἦταν εἴκοσι τρία χρόνια βαριά ἄρρωστος. Είχε πληγή στά λαγόνια (στα πλά-
για μέρη τῆς λεκάνης) καί ἔλαβε ἐντολή γιά ἐγχείρηση.
Ἡ μητέρα του ἀνέφερε ὅτι οἱ γιατροί ἔλεγαν ὅτι οὔτε ἡ
ἐγχείρηση θά τόν βοηθοῦσε, ἀφοῦ θά ἦταν ἀνεπιτυχής.
Ὁ Μ. μαζί μέ τή μητέρα του ἦλθε στον τάφο τοῦ Ἀββᾶ,
γονάτισε και προσευχήθηκε. Ὁ Μ. ἔγινε ἀπολύτως ὑγιής,
καί ἀπό τήν πληγή δέν ἔμεινε οὔτε σημάδι. Συχνά δέ
ἔρχεται στο μοναστήρι.
• Τό ἔτος 1984
Ἡ Ζ., ἀπό τό Σ., πού εἶχε σύζυγο ἕναν στρατιωτικό, ήταν
πολύ ἄρρωστη. Πονοῦσαν οἱ πνεύμονές της καί ἡ καρδιά της, καί εἶχε ὑψηλή πίεση καί ἀναιμία. Ηταν τόσο ἀδύνατη, πού δύο ἄνθρωποι τή μετέφεραν στην κατοικία της.
Ἄκουσε γιά τόν τάφο τοῦ Ἀββᾶ, καί μία ἡμέρα, ὅταν ὅλοι
εἶχαν ἀποχωρήσει ἀπό τό σπίτι, σηκώθηκε ἀπό τό κρεβάτι
καί ἦλθε ἄρρωστη στή στάση τοῦ λεωφορείου, χωρίς και
νείς νά τό ἀντιληφθεῖ. Ταξίδεψε μέ τό λεωφορείο στο Βάλιεβο καί ἔφτασε στην περιοχή Πρίσαντα καί ἐν συνεχείᾳ
ἦλθε πεζή ἀπό τή γέφυρα. Δύο χιλιόμετρα περπατοῦσε,
καί ὅταν ἔφθασε στο μοναστήρι Τσέλιε, προσκύνησε στον
τάφο τοῦ Ἀββᾶ καί ἀμέσως κατευθύνθηκε στον σιδηροδρομικό σταθμό, πού ἀπεῖχε ἕνα χιλιόμετρο. Ἔφθασε στο
σπίτι της στίς δέκα ἡ ὥρα τό βράδυ καί τά ἀνέφερε ὅλα
στα παιδιά της καί στόν σύζυγό της. Ὁ ἄνδρας της τῆς
εἶπε: «Γίνε καλά καί πήγαινε πάλι». Ἀργότερα ἐπανῆλθε
στο μοναστήρι, καί δόξα τῷ Θεῷ θεραπεύτηκε ἐντελῶς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου