ΟΙ ΘΆΝΑΤΟΙ ΕΊΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΊ.

Οι θάνατοι είναι διαφορετικοί:
οι πιστοί, και ακόμη περισσότερο οι άγιοι, πεθαίνουν με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τους άσπονδους ή άπιστους ανθρώπους.

 Εδώ ο Λεβ Νικολάεβιτς Τολστόι μπερδεύει όλη του τη ζωή γιατί οι αγρότες πεθαίνουν τόσο εύκολα και καλά, με ήρεμη ψυχή: νιώθοντας την προσέγγιση του θανάτου, ένας άνθρωπος θα καλέσει τα παιδιά του, θα τα ευλογήσει,θα σου πει πώς να διαθέσεις την περιουσία του, θα διπλώσει τα χέρια του στο στήθος του, θα αναστενάσει δυο τρεις φορές και η ψυχή φεύγει. 

Και ο Τολστόι συνέχιζε να παλεύει με αυτήν την ερώτηση, δεν μπορούσε να τη λύσει με κανέναν τρόπο. Ήταν έκπληκτος γιατί τίποτα δεν βασανίζει έναν απλό χωρικό, το κεφάλι του δεν πονάει για τίποτα, η ψυχή του είναι εντελώς ήρεμη, δεν ουρλιάζει, δεν κλαίει, δεν λέει: γιατρέ, σώσε με! γιατί δεν με γιατρεύεις; Δεν λείπει κανείς από το λαιμό, αλλά φεύγει ήρεμα. 

Ποια είναι η βάση μιας τέτοιας ηρεμίας; Η βάση είναι στη βαθιά πίστη στον Θεό και στη βαθιά γνώση του τι θα του συμβεί αργότερα. Ο άντρας ήξερε πού πήγαινε. Και είναι επίσης πολύ χρήσιμο να το γνωρίζουμε αυτό.

Πρωτ. Δημήτρης Σμιρνόφ.