Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ ἔμπιστος φίλος ποὺ δὲν θὰ σὲ ἀπατήσει
καὶ δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψει στὴν συμφορά· εἶναι τὸ στόμα ποὺ
ἀπορροφᾶ τὸ δηλητήριο τοῦ ὄφεως ἀπὸ τὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ χέρι ποὺ βαστάζει τὸν περιπατοῦντα καὶ
ἀνορθώνει τὸν πεσόντα. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ φίλη τῆς ψυχῆς
ποὺ τῆς μιλάει γλυκὰ στὴν ἡσυχία καὶ τὴν σιωπή. Διαμέσου τοῦ
κομποσχοινίου ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νὰ καταλαβαίνει ὅτι ἡ ἡσυχία
δὲν εἶναι τὸ κενὸ καὶ ἡ ἀπουσία, ἀλλὰ τὸ πλήρωμα καὶ τὸ βάθος
τοῦ εἶναι, ὅτι ἡ σιωπὴ εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ θαυμάσιο φυτὸ μὲ τὰ εὐώδη ἄνθη ποὺ
φύτρωσε στὸν παράδεισο. Κάθε κόμπος εἶναι καὶ ὁ κόκκος τοῦ
σιταριοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ γίνει στάχυ στὴν μέλλουσα ζωή· εἶναι τὰ
κλαδιὰ τοῦ παραδεισένιου ξύλου τῆς ζωῆς ποὺ χορηγεῖ τὴν ἀθανασία.
Τὸ καμποσχονι είναι ὁ ἱερὸς ἐξορκισμός, ὁ ὁποῖος ἀφαιρεῖ τὸ
στέκια της κατάρας ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ τὴν γενεά του· εἶναι ἡ ἐπαύξηση τῆς εὐλογίας τῶν γονέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου