Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὰ μυστικὰ γράμματα περὶ ἐκείνου τοῦ
καιροῦ, ὅταν τὸ σύμπαν θὰ ἀνακαινιστεῖ μαζὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ
τὴν φθορὰ καὶ τὴν σποδὸ καὶ ὁ ἴδιος ὁ θάνατος θὰ ἐξαφανιστεῖ. Τὸ
κομποσχοίνι εἶναι ἡ ἀκτίνα τῆς αὐγῆς τῆς ἄδυτης, αἰώνιας ἡμέρας.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ πνευματικὴ ἀγορά, ὅπου ὁ φτωχὸς μπορεῖ
νὰ πουλήσει τὰ κουρέλια του καὶ νὰ ἀγοράσει βασιλικὴ ἐνδυμασία,
ὅπου μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀνταλλάξει μία χούφτα γῆ γιὰ τὸν οὐρανό,
τὸν χρόνο γιὰ τὴν αἰωνιότητα, τὴν θλίψη γιὰ τὴν ἀτελεύτητη χαρά,
τὸν δὲ θάνατο γιὰ τὴν ἀθανασία· ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀγορὰ ὁ σοφὸς
ἔμπορος φεύγει πλουτισμένος, ὁ δὲ ράθυμος – κενός.
Ὁ δαίμονας μισεῖ τὸ κομποσχοίνι σὰν τὸν ἀδιάλλακτο καὶ
ἄσπονδο ἐχθρό του. Ἂν εἶχε αὐτὴ τὴν ἐξουσία, θὰ κατασπάραζε
τὰ κομποσχοίνια σὲ μικρὰ κομμάτια, ὅπως τὸ λιοντάρι τὸ θύμα
του· θὰ τὰ μάζευε ἀπ᾿ ὅλα τὰ πέρατα τῆς γῆς, σὰν τὸ σιτάρι ἀπὸ
τὰ χωράφια, καὶ θὰ τὰ ἔκαιγε στὴν φωτιὰ σὰν τὸ ἄχυρο, τὴν δὲ
στάχτη θὰ τὴν σκόρπιζε στὸν ἀέρα γιὰ νὰ μὴν μείνει στὴν γῆ οὔτε
μνήμη οὔτε ἴχνος τοῦ κομποσχοινίου.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὰ τείχη τοῦ κάστρου, πίσω ἀπὸ τὰ ὁποῖα
καταφεύγει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τοὺς καταδιῶκτες της – ἐχθροὺς ὁρατοὺς καὶ
ἀοράτους. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ δένδρο, πάνω στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε ὁ
-319-ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ – ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
ἄνθρωπος, γλυτώνοντας ἀπὸ τὸ κοπάδι τῶν λύκων. Οἱ κόμποι εἶναι οἱ
λαξευμένες μὲ πολλοὺς κόπους πέτρες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ ψυχὴ κτίζει
τὸ ἀνάκτορο γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα του μετὰ τὸν θάνατο. Ὅποιος
προσεύχεται μὲ κομποσχοίνι, θὰ ἀναστηθεῖ μὲ χρυσὸ βραχιόλι στὸν
καρπὸ τοῦ χεριοῦ του, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ φοράει κομποσχοίνι, ἀλλὰ
δὲν προσεύχεται μὲ αὐτό, θὰ ἀναστηθεῖ μὲ μαῦρο, σὰν ἀπὸ κάψιμο,
χέρι, εἰς ἔνδειξιν τῆς πονηρίας του. Ὅποιος συνέχεια ἐπικαλεῖτο
τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν μέλλοντα αιώνα η ψυχή του α
φαίνει σὰν τὴν λάμψη τῆς ἀστραπῆς, τὸ δὲ σῶμα θὰ φωτίζει σὰν
τὴν ἑωθινὴ αὐγή.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι οἱ ροὲς τῶν ὑδάτων ποὺ ἀποπλένουν τὴν
βρομιὰ τῶν ἁμαρτιῶν ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι ὅμοιο μὲ ἄνεμο ποὺ διασκορπίζει τὰ σύννεφα καὶ τὴν ὀμίχλη
τὶς εἰκόνες τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ πηλὸς
ποὺ θεραπεύει τὸν τυφλωμένο ὀφθαλμὸ τῆς ψυχῆς. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι ἡ μάνδρα τῶν ἀγρίων θηρίων, στὴν ὁποία ὁ νοῦς, ὡς κυνηγός,
σπρώχνει τὶς σκέψεις ποὺ περιπλανῶνται σὲ ὅλους τοὺς δρόμους. Τὸ
κομποσχοίνι εἶναι τὸ δίχτυ τοῦ πτηνοκυνηγοῦ, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ νοῦς
πιάνει τοὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς περιορίζει, σὰν σὲ κλουβί, στὰ λόγια
τῆς εὐχῆς. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἀμάραντο ἄνθος, ἄσβεστη ἀκτίνα,
ἀνεξάντλητη πηγή, ἀκατάπαυστη ροή.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ κλωστὴ τοῦ Κυριακοῦ χιτώνα, ἀπὸ τὴν
ὁποία κρατιέται ἡ ἁμαρτωλὴ ψυχή. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὰ καρφιὰ
τοῦ ἀκανθίνου στεφάνου τοῦ Σωτῆρος, τὸ σύμβολο τοῦ πάθους καὶ
τοῦ βασιλικοῦ διαδήματος: ἡ εὐχὴ μὲ κομποσχοίνι ἐνίοτε εἶναι τὸ
ἴδιο μαρτυρικὰ δύσκολο, σὰν νὰ αἱμορραγοῦσε ἡ καρδία μας. Σ' ἐκεῖνον ποὺ προσεύχεται μὲ κομποσχοίνι, παραχωροῦνται θλίψεις
καὶ πειρασμοὶ πρὸς μεγαλύτερες ἀνταμοιβές, ἀλλὰ τοῦ δίδεται καὶ
ἰδιαίτερη βοήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου