ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΊΑ
«Όταν περνάμε μια δύσκολη περίοδο, όλα φαίνονται σκοτεινά, δεν βλέπουμε διέξοδο και είμαστε απελπισμένοι. Όλα φαίνονται πολύ περίπλοκα, νιώθουμε κολλημένοι, παράλυτοι και λαχανιασμένοι. Ωστόσο, δεν είναι πάντα προορισμένο το τραυματικό γεγονός να σφραγίσει αρνητικά την ύπαρξη αυτού που το βίωσε.
Το τραύμα δεν είναι ανίατη πληγή. Αντίθετα, μπορείτε να φορέσετε μια ουλή ως έμβλημα της ανάπτυξης που δημιουργεί.
Η ανάμνηση της ταλαιπωρίας, του λάθους που κάναμε μας αναστατώνει και μετά επανεμφανίζεται με τη μορφή εφιαλτών, εικόνων που ξαναεπισκεπτόμαστε ακούσια, με τα μάτια ανοιχτά, μέσα από καταστάσεις γενικευμένου άγχους ή κατάθλιψης. Αργότερα υπάρχει μια μεταμόρφωση του νοήματος αυτού που συνέβη και η μνήμη γίνεται το σύμβολο αυτού που μπορέσαμε να βιώσουμε και να αντιμετωπίσουμε, στη διαδικασία του γίγνεσθαι. Όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο, το εσωτερικό μας δεν βρίσκεται πλέον σε αντίθεση, αλλά γίνεται αποδεκτό και κατανοητό με γαλήνια διαύγεια και με όλη τη δύναμη κάποιου που έχει αποχωριστεί και που νιώθει ευπρόσδεκτος στο σπίτι του».
Διδάκτωρ νευροεπιστήμης
Πατέρας Protosinghel Ψυχοθεραπευτής ΠΑΤΉΡ
Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
(ΖΗΣΕ ΚΑΛΑ,
ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ και ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου