Αυτή είναι όλη η γνωριμία μου με τον πατέρα Iliodor. Μας συνάντησε, προσευχήθηκε, μας έβαλε στο κρεβάτι, μας ξύπνησε, πήγαμε να κολυμπήσουμε μαζί σε ένα φωτεινό καλοκαιρινό δάσος, μας αγκάλιασε όλους έφυγαν όλα από μέσα μας... Πέρασαν σχεδόν 25 χρόνια. Όμως η εικόνα έμεινε στην καρδιά. Η αδιάκοπη, γρήγορη κίνηση του πνεύματος της αγάπης.
Όλοι όσοι επέστρεψαν στην Όπτινα, δεν ξέρω γιατί, ρώτησαν πρώτα από όλα: «Πώς είναι ο πατέρας Ιλιοντόρ;»
Η Optina Pustyn έχει πολλούς αγίους.Υπάρχουν ευλαβείς γέροντες. Υπάρχουν μάρτυρες και εξομολογητές. Και αυτοί που υπέφεραν τη δεκαετία του ενενήντα. Τα αδέρφια που κείτονται εκεί κοντά στο νεκροταφείο του μοναστηριού. Αλλά σκέφτομαι: τώρα η Optina έχει... άλλον άγγελο. Ειδικός. Ο αξιωματικός υπηρεσίας φιλοξενουμένων και προσκυνητών. Ήξερε ότι μπορούσε να ληφθεί αγιασμένο νερό από τη βρύση εδώ μιλούσε με πολλή αγάπη και φοβόταν μην προσβάλει τον πλανόδιο. Δεν μπορούσε να φανταστεί άλλη ζωή εκτός από τη μοναστική λειτουργία - και γι' αυτόν αυτή ήταν η μεγαλύτερη χαρά.
Η Optina, πιστεύω, έχει έναν νέο κάτοικο στον παράδεισο, που άφησε τους δικούς του και ήρθε στους Αγίους, που είναι ήδη με τον Θεό. Έγινε μέρος του μοναστηριού για πάντα. Εκεί. Στη βασιλεία του Χριστού. Και νομίζω ότι οι άνθρωποι θα προσεύχονται πάντα για αυτόν... Ή (ποιος ξέρει;): ίσως προσεύχεται ήδη για εμάς τώρα. Ώστε (όσο είμαστε ακόμα στη γη) να μην προσβάλλουμε, να συναντηθούμε, να ταΐζουμε, να προφυλαχτούμε. Και για να υπάρχει πάντα Αγίασμα από τη βρύση.
Συγγραφέας: GURBOLIKOV Vladimir
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου