Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μας, με τα βάσανά σου ηρέμησε τα βάσανά μου, με τις πληγές σου γιατρέψε τις πληγές μου. Είθε το σώμα σου απλωμένο στον σταυρό να φέρει πιο κοντά σου το καταπιεσμένο από τους δαίμονες πνεύμα μου. Τα άγια σου χέρια, τρυπημένα από καρφιά, με τραβούν από την άβυσσο της απώλειας. Το πρόσωπό σου, που δέχτηκε χαστούκια και φτύσιμο, φωτίζει το λεκιασμένο από την αδικία το δικό μου. Δεν έχω τη μετανιωμένη καρδιά να σε αναζητήσω, ούτε τύψεις, ούτε τρυφερότητα. Δεν έχω δάκρυα να σε παρακαλέσω. Το πνεύμα μου έχει σκοτεινιάσει, η καρδιά μου είναι άκαμπτη, δεν ξέρω πώς να τη ζεστάνω με δάκρυα αγάπης για σένα. Σε έχω εγκαταλείψει, μη με εγκαταλείπεις. Έχω αποστασιοποιηθεί από σένα, αλλά εσύ, Κύριε, έλα να με ψάξεις, πάρε με στα λιβάδια σου, ανάμεσα στα πρόβατα του ποιμνίου σου!
—Ισαάκ Νινευή, Λόγοι Ι, 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου