Για περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, γίναμε μάρτυρες ενός από τα μεγαλύτερα θαύματα του Σωτήρα: τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού. Δηλαδή, ενός ανθρώπου που δεν είχε ξαναδεί, που δεν ήξερε πώς είναι να βλέπεις, που δεν μπορούσε να συλλάβει το φως. Γιατί καμία λέξη στη γη δεν μπορεί να εκφράσει το φως του ήλιου ή την ομορφιά ενός προσώπου ή ενός λουλουδιού. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τυφλωθεί στην πορεία: υποχωρούν σε ένα σύμπαν φωτεινών αναμνήσεων, εμβαθύνοντας στην πηγή του μυαλού, αναζητώντας μια λάμψη φωτός. Αλλά ένα άτομο που γεννιέται τυφλός είναι αιχμάλωτος του απόλυτου σκότους. Δεν ξέρει καν τι είναι αυτό το σκοτάδι, γιατί πάντα ζούσε σε αυτό και η ζωή του ήταν πάντα ένα μαρτύριο εκείνου που αναγκαζόταν να ζήσει σε έναν κόσμο που αποτελείται από φως, χωρίς να το δει ποτέ. Τα μάτια του ήταν καλά μόνο για να κλάψουν, όχι για να δουν.
Τα άδεια μάτια του είδαν τη δυσλειτουργία της ανθρώπινης φύσης πληγωμένη και απαγόμενη από το σκοτάδι, τον άνθρωπο ξαπλωμένο στα δικά του βάσανα που έγιναν ο αέρας που αναπνέει πάντα. Οι απλούστερες θεμελιώδεις αρχές της ανθρωπότητας του ήταν ξένες: η αναγνώριση, η ομοιότητα, η εγγύτητα, το χαμόγελο, η χειρονομία, το πέρασμα των ημερών και των νυχτών ήταν ένα θαμπό και αιώνιο σκοτάδι, χωρίς διάκριση, μια ατέλειωτη νύχτα που καταλάμβανε τα βάσανά του.
Σε αυτό το σκοτάδι της φύσης, όπου κάθε αναζήτηση σημαίνει πτώση, όπου κάθε εμπόδιο σημαίνει χτύπημα, ο Σωτήρας έρχεται στην ανθρώπινη φύση, τυφλωμένος από την αμαρτία και τον θάνατο. Ο εκ γενετής τυφλός ήταν αγράμματος, ζητιάνος, άξιος οίκτου, πηγή παραπόνων και αφορμή για θρήνο.
Μόλις το είναι του αγγίξει το Φως του κόσμου, το σκοτάδι πέφτει, ως καρπός υπακοής. Το πλύσιμο -ως τυπολογία της Βάπτισης- γίνεται ευκαιρία να δεις. Ένα νέο σύμπαν ανοίγει σε αυτόν που είχε πεθάνει όλη του τη ζωή. Το φως πονούσε στις νεογέννητες τροχιές του κάτω από τα ανάλαφρα χέρια του Θεού. Και όλη η ομορφιά του κόσμου μπήκε ξαφνικά στην ψυχή του, ώστε να γίνει βαθύς θεολόγος και διδάσκαλος των θείων μυστηρίων. Ο ζητιάνος γίνεται ο δωρητής των μυστικών. Ο αγράμματος διεισδύει στις Διδαχές του αιώνιου Λόγου. Ο τόπος των πληγών γιατρεύει με τη λέξη. Πόσο προκλητικά καταργούν τους τυφλούς δασκάλους του περασμένου Νόμου! Πώς αυτός, αυτός που έκλαιγε όλη του τη ζωή, γελάει με αυτούς που ψηλαφίζουν αναζητώντας μια απάντηση από τη δική τους μάταιη ζωή. Μπροστά στον στείρο αγώνα των Φαρισαίων, ο ουράνιος μάντης, νιώθοντας ακόμα το σάλιο του Θεού στις κόγχες του, λέει μια απόλυτη αλήθεια: «και ξέρουμε ότι ο Θεός δεν ακούει τους αμαρτωλούς. Και αν κάποιος είναι καλός και έντιμος στον Θεό, ο Θεός τον ακούει. Δεν έχει ακουστεί ποτέ κάποιος να άνοιξε τα μάτια ενός τυφλού».
Ο Θεός δεν είναι συνταγή εντολών, ηθική δομή, ιδεατικός στόχος, άθροισμα αξιών. Δεν είναι παιδί αφίσας της αγιότητας. Είναι ο Εργάτης, ο Παρών, ο Θεραπευτής, ο Γιατρός του σύμπαντος, το Πρόσωπο δίπλα μας και μέσα μας, βαθιά μέσα μας. Πάντα δημιουργεί τον κόσμο από το τίποτα της δικής του επάρκειας, ανοίγει πάντα γαλαξίες αξίας στις ψυχές, διαποτίζει τον κόσμο με την αθανασία και εμβαθύνει την άκτιστη αλήθεια της χάριτος στη φθαρτή ύλη. Οι εκ γενετής τυφλοί έμαθαν ότι το έργο του Θεού δεν είναι μόνο μια ιστορία θαυμάτων, αλλά ένα θαύμα της ιστορίας που λειτουργεί στο παρόν, ζωντανό και ζωντανό στις ψυχές όσων βλέπουν. Μάταια έρχεσαι στην Εκκλησία, αν δεν αλλάξεις τη ζωή σου στην Εκκλησία του Υψίστου. Μάταια τιμάς τους αγίους αν δεν γίνεις ένας από αυτούς. Μάταια αναρωτιέσαι, αν δεν γίνεις ένα ολοκληρωτικό θαύμα της αγάπης που δίνεις τον εαυτό σου. Είναι πολύ αργά για φτηνές δικαιολογίες. Ο Χριστός περνάει.
Ο ζητιάνος που αγγίζεται από το φιλί του Θεού ανακαλύπτει τη θεμελιώδη αλήθεια της ιστορίας: την αιωνιότητα μέσα της. Ο Θεός είναι κοντά, τα χέρια Του αγγίζουν τα μάτια όσων πιστεύουν, το στόμα Του θεραπεύει, το αγαπημένο Του πρόσωπο γίνεται το πρόσωπό μου σε μια αιώνια αγκαλιά. Είμαστε όλοι ζητιάνοι του βασιλείου, φτωχοί στις πύλες του φωτός, περιμένοντας το άγγιγμα των χεριών Εκείνου που έχτισε τον ουρανό και τη γη.
Στα γόνατά σας παρακαλώ: κάντε ειρήνη με τον Θεό
Πατήρ Χρυσόστομος Φιλλιπεσκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου