Οἱ λόγοι εἶναι ὄργανον τοῦ παρόντος κόσμου, καὶ ἡ σιωπὴ εἶναι τὸ μυστήριον τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. (Ἀββᾶς Ἰσαάκ25)
Ἕνας ἅγιος, ὥριμος ἐν Πνεύματι, ἔχει
μεταμορφωθῆ. Αὐτὸ φανερώνεται στὸ πῶς
σκέφτεται, προσεύχεται καὶ ὑπάρχει. Τελικὰ μιλᾶ μὲ τὴ σιωπὴ τῆς χάριτος ποὺ ἔχει
γεμίσει τὴν ὕπαρξί του.
Μπορεί κάποιος ποὺ ἑτοιμάζει μιὰ θεολογική διατριβὴ νὰ διαβάζη Πατέρες, νὰ
ἀντιγράφη χωρία τῶν κειμένων τους. Νὰ τὰ
χρησιμοποιῆ γιὰ νὰ συμπληρώση τὴ διατριβή του. Δὲν εἶναι ὅμως σίγουρο ὅτι ἀκούει
τὴ σιωπὴ τῶν λόγων τῶν ἁγίων ἢ ὀσφραίνεται τὴν εὐωδία τοῦ ἤθους των. Ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ ἴσως δὲν βλέπει οὔτε ἀκούει ὁ ἐρευνητὴς τὰ ἐντοπίζει κάποιος ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς πιστὸς ποὺ ὁ πόνος τῆς ζωῆς καὶ ἡ ὑπομονὴ στὸν ἀγῶνα του, τὸν ἔκαμαν μιὰ αἴσθησι.
Χωρὶς νὰ φαίνεται οὔτε νὰ ἐνοχλῆ κανένα, ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο τῶν ἁγίων. Καὶ ἀφώνως μεταδίδει στοὺς πολλοὺς
τὴν ἐλπίδα ποὺ τρέφει τοὺς ἀναζητητὲς τῆς
ἀλήθειας.
Μὲ τὸ ἐλάχιστο προσφέρεται τὸ σύνολο.
Καὶ εἶναι ἔκπληξι θεϊκὴ νὰ βρίσκεσαι ταυτόχρονα στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ τέλος, δεχόμενος ἕναν ἅγιο μαργαρίτη ποὺ εἶναι σεσαρκωμένος ὁ Ἄναρχος καὶ Ἀτελεύτητος.
Ἐνῶ βρίσκεσαι στην ταραχὴ τῆς ἱστορίας, τρέφεσαι ἀπὸ τὴν ἠρεμία τῶν ἐσχάτων,
ὅπου τὰ πάντα καταυγάζει φῶς ἄκτιστο
καὶ ἀνέσπερο.
Βρίσκεσαι στὸν χῶρο ὅπου ἡ ζύμη τῆς
Βασιλείας ζυμοῖ ὅλον τὸ φύραμα,
Ἀρχίζεις τὸν ἀγῶνα προσπαθῶντας νὰ
πλάσης τὴ ζύμη τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου
σου. Στὸ τέλος βλέπεις (ὅταν χάνης δυνάμεις) ὅτι δὲν πλάθεις ἐσὺ τὸν ἑαυτό σου,
ἀλλὰ ἡ ζύμη τῆς βασιλείας ἐπεκτείνει τὴ
δημιουργία καὶ τὴ ζωὴ ὅλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου