Εἶπε ἕνας νέος δευτεροετής φοιτητής: Μιὰ νύχτα ἄλλαξε ἡ ζωή μου, ἐξ αἰτίας τοῦ ἔρωτα μιᾶς παλιᾶς συμμαθήτριάς μου. Τὴν εἶχα ἐρωτευθῆ μὲ μανία ἀκατάσχετη, χωρὶς νὰ τῆς ἔχω πῆ τίποτε.
Ὅταν ἐκδηλώθηκα, δὲν βρῆκα ἀνταπό
κρισι. Καὶ ἔπεσε ἐπάνω μου ἕνας κεραυνὸς
ποὺ μὲ διέλυσε.
Ὅλο τὸ βράδυ χτυπιόμουνα μόνος καὶ
ἔκανα προσευχή. Ζητοῦσα ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ
τὴν ἔχη καλά. Νά 'ναι εὐτυχισμένη. Αὐτὸ
ἐξεπλήρωνε τοὺς πόθους καὶ μοῦ ἔκλεινε
τις πληγές. Τὴν ἀγαποῦσα ὄχι για μένα ἀλ-
λὰ γι' αὐτήν. Ἂν αὐτὴ ἦταν εὐτυχισμένη,
τότε κι ἐγὼ θὰ βρισκόμουν σε παράδεισο
παρακλήσεως, ὄχι ἂν τὴν εἶχα ἁπλῶς δίπλα
μου ἢ ζούσαμε μαζί. Θὰ ζοῦσα σὲ εὐτυχία
ἀπόλυτη, ἂν αὐτὴ χαιρόταν τη ζωή της
ὅπως ἤθελε ὁ Θεός.
Ἔτσι, αὐτὴ τὴ νύχτα τοῦ ἔρωτα καὶ τῶν
βασάνων τὰ πάντα ἄλλαξαν μέσα μου. Ἀπὸ
τότε ἄρχισα να προσεύχωμαι δυνατά. Να
πηγαίνω στὴν ἐκκλησία. Νὰ προκόβω στα
μαθήματα. Αὐτὴν τὴν εἶχα παραδώσει συνειδητὰ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ μοῦ ἀρκοῦσε, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ προχωρῶ ἐλεύθε
ρα, ὁλόκληρος ὄχι μισερός.
Αὐτὴ ἦταν γιὰ μένα ἕνα ἴνδαλμα ἀπλησίαστο καὶ βαθιὰ οἰκεῖο ποὺ μοῦ ἄνοιγε
παράθυρο γιὰ νά 'ρθη φῶς ἄλλου κόσμου
καὶ μὲ ἔτρεφε με μάννα οὐράνιο.
Αὐτὸ μοῦ πρόσφερε σκαλοπάτια νὰ πατήσω καὶ νὰ ἀνέβω σὲ νέες περιοχές. Μοῦ
ἄνοιγε τὸν δρόμο να προχωρήσω στὴν ἀγαλλίασι τῆς ἐλευθερίας ποὺ εὕρισκα μὲ τὴ δική της ἄρνησι καὶ τὴν ἄρσι τοῦ δικοῦ μου
σταυροῦ. Δὲν ξέρω τί μπορεῖ νὰ λένε ὅλα
αὐτὰ σὲ ἄλλους. Ξέρω μόνο ὅτι γιὰ μένα
διαρκοῦν πάνω ἀπὸ δυό χρόνια καὶ μὲ τρέ-
φουν μυστικά.
Ἡ ἀγάπη μου γι' αὐτὴν καὶ ἡ μὴ ἀνταπόκρισί της ἦταν ἡ πιὸ συγκλονιστικὴ δοκιμασία τῆς ζωῆς ποὺ μὲ διέλυσε καὶ μὲ
ἔκανε ἄλλο ἄνθρωπο.
Σὰ νὰ μὲ ἔπιασε κάποιος μὲ τὰ χέρια
του, μὲ ὕψωσε καὶ μὲ καταχτύπησε. Μὲ
ἔκανε σκόνη καὶ μ' ἄφησε νὰ μὲ πάρη ὁ ἄνεμος ποὺ συνέχεια φυσᾶ στα σπλάχνα μου,
Διαλυμένος, ὑπάρχω. Καὶ συμπονώντας,
Το καντήλι τῆς ζωῆς μου τρέφεται με
λάδι ἀστείρευτο καὶ ἔλεος ἀγαλλιάσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου