«Ενας φίλος μου, άσκητης στο Αγ. Ὄρος, ἄκουγε γιά τά ταξίδια τά ὁποῖα
κάνω σε διάφορα μέρη τοῦ κόσμου γιά ὁμιλίες. Τόν
ἔβλεπα ἀσυγκίνητο στις διηγήσεις μου. Μια μέρα,
μοῦ λέει: “Δέν μέ συγκινοῦν τά ταξίδια σου. Διότι μέ
τήν προσευχή, ἐγώ, εἶναι σάν νά πηγαίνω ταξίδι σέ
ἐξωτικά μέρη. Γι' αὐτό καί δέν θέλω να πάω σέ ἐξωτικά μέρη, στις Μαλδίβες καί στα Κανάρια Νησιά, ή σ᾿ ἄλλα ὡραῖα τοπία. Οὔτε μέ τραβοῦν οἱ ὄμορφες
παραλίες. Ξέρεις γιατί; Διότι ἐγώ προσεύχομαι. Κι
ὅταν προσεύχωμαι, ταξιδεύω! Καί πάω σ' ὅλα αὐτά
τὰ ὡραῖα τά ὁποῖα μοῦ δίνει ὁ Θεός, καί τ' ἀπολαμ
βάνω καί χαίρομαι"»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου