«Και συνεχίζει ο Κ. Kirchhoff μέ έξαρση Ιερού
ἐνθουσιασμοῦ νὰ ψάλλη τό ἐγκώμιο τῆς Ὀρθόδοξης
λατρείας. "Αυτή", λέει, "μᾶς ὑψώνει πρός τό θεῖο, μᾶς
μεταμορφώνει ἐσωτερικῶς, μᾶς ὁδηγεῖ πρός τήν κάθαρσι, δημιουργεί μέσα μας καινή κτίσι καί ἀναγέννησι διά τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, τό ὁποῖο μᾶς χορηγεῖ. Μᾶς ὁδηγεῖ σέ μετάνοια καί συντριβή, ταπείνωσι καί σεβασμό, ἐμπιστοσύνη καί πεποίθησι, χαρά καί ἀγαλλίασι, ἡ ὁποία ἀκόμη καί ἐν καιρῷ θλίψεως
ξεσπᾶ σε νικητήριο αἶνο". Ποιός κατόπιν αὐτῶν θά
τολμήση νά ἰσχυρισθῆ ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός
εἶναι παθητικός ἀκροατής τῆς Λειτουργίας του
"Ολως τουναντίον", ἀπαντᾶ ὁ Kirchhoff. "Ο πιστός
εἶναι συμμέτοχος καί συνεργός στο θεῖο δράμα τῆς
λειτουργίας, στίς χριστοφάνειες καί θεοφάνειες”, ὅπως
θὰ μποροῦσαν νά ὀνομαστοῦν οἱ ἑορτές καί πανηγύρεις τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Μέ τέτοια ενεργή συμμετοχή ὁλοκληρώνεται “ὁ στέφανος τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος Κυρίου".Αὐτό πλοῦτο τόν περιλαμβάνειη Ὀρθόδοξη
λατρεία μας. Αλλά ἄν οἱ ξένοι τό
διαισθάνωνται, ἐμεῖς γνωρίζουμε ἄραγε ποιᾶς
κληρονομιᾶς εἴμαστε μέτοχοικαί πόσες ευκαιρίες ἔχουμε προς πνευματικό πλουτισμό, όσες φορές προσερχόμαστε στη θεία πράγματι Λειτουργία μας. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου