Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Ο Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου είναι ποίημα του Μητροπολίτου Εδέσσης κ.κ. Ιωήλ

Ο Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου διαβάσετε το απόγευμα στους Ιερούς Ναούς την ημέρα εορτής του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου ή σε κάθε άλλη περίσταση. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης εορτάζει 12 Ιουλίου.

Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης: Αμήν.

Ψαλμός ρμβ´ (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου• και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα• γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου• εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον. δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου• το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχος α . Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχος β . Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχος γ . Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου συνέχεια…

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Ήχος δ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τον Αθωνίτην θεοφόρον Πατέρα, τον εν τοις χρόνοις τοις εσχάτοις φανέντα, τον εκ Φαράσων άγιον Παΐσιον, δεύτε οι εν θλίψεσιν, ικετεύσωμεν πάντες, όπως διαφύγωμεν, ταις αυτού ικεσίαις, του βίου πάσας τας επιφοράς, ούτος γαρ έσχε, χαρίσματα πάμπολλα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τα, δυναστείας σου λαλείν οι αναξιοι• ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου• σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν´ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου•επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Αποστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.

Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν•ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα• τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.

Είτα ψάλλομεν τας Ωδάς του Κανόνος.

Ωδή α´. Ήχος πλ. δ´. Υγράν διοδεύσας.

Δοχείον χαρίτων αναδειχθείς, Παΐσιε πάτερ, μη ελλείπης ταις σαις ευχαίς, ημίν παρασχών ως ελεήμων, τα της ψυχής και του σώματος πρόσφορα.

Εσχάτως ως άγγελος του Χριστού οφθείς τας καρδίας, ικετών σου των ευλαβών, ανάπαυσον πάτερ και παράσχου, το αγαθόν της ειρήνης πρεσβείαις σου.

Χοροί μοναζόντων και κοσμικών, προς σε ομοφώνως, ατενίζουσι τον σεμνόν, αιτούμενοι πάτερ την σην χάριν, ίνα το θράσος του δράκοντος θραύσωσι.

Θεοτόκιον

Ο κτίσεως πάσης δημιουργός, εκ σου της Παρθένου, εδανείσθη υπερφυώς, την σάρκα την σην διο μη παύση τούτον αγνή υπέρ πάντων λιτάζουσα.

Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.

Υπανοίξαί μοι θέλω, ταις σαις ευχαίς άγιε, πύλην παραδείσου την θείαν, Χριστός ο Κύριος, διο προς σε τον σεμνόν, αντιβολώ και κραυγάζω, σπεύσον βοηθήσαί με, πάτερ Παΐσιε.

Πατρική σου φροντίδι, και αρωγή σκέπασον, νέων την παράταξιν πάτερ, εκ της συγχύσεως, των λογισμών του νοός, και των παθών τυραννίδος, όπως αν πορεύωνται, τρίβον σωτήριον.

Ασωτεύσας θεόφρον, εν πονηροίς πάθεσι, και εκδαπανήσας τον πλούτον, της θείας χάριτος, γυμνός περίκειμαι, και ικετεύω λιταίς σου, την στολήν του Πνεύματος, ένδυσον πάλιν με.

Θεοτοκίον

Την σην έχω εικόνα, ως χαρμονήν Πάναγνε, και παραμυθίαν γενναίαν, εν βίω πάντοτε, διο και ίσταμαι, προ της αγίας μορφής σου, και αιτούμαι άχραντε, την σην αντίληψιν.

Διάσωσον, Γέρον Παΐσιε ταις αγίαις λιταίς σου, τους αιτούντας σεμνοπρεπώς την σην δύναμιν, και δώρησαι την σην χάριν εκάστω.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Καθισμα.

Ήχος β . Πρεσβεία θερμή.

Φαράσων βλαστός, και Άθωνος το κλέϊσμα, υπάρχων σεπτέ, Παΐσιε πανάρετε, ψυχής τε και του σώματος, τα ποικίλα νοσήματα ίασαι, και την πληθύν δαιμόνων αφ’ ημών, απέλασον τάχιστα ισχύϊ σου.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου συνέχεια…

Ωδή δ . Εισακήκοα Κυριε.

Επωδύνως την στένωσιν, φέρω της δειλίας, και εκφοβίσματα, διο πάτερ διασκέδασον, ταις προς τον Δεσπότην ικεσίαις σου.

Ρυπαραίς καταστάσεσι, του Θεού την μνήμην, μάκαρ απώλεσα, διο δος μοι σην βοήθειαν, όπως αναστώ εκ των πτωμάτων μου.

Παρεδόθην ταις θλίψεσι, και στενοχωρίαις πολλαίς Παΐσιε, διο χάρισαι πρεσβείαις, την εντός μου όσιε ειρήνευσιν.

Θεοτοκίον

Απωλείας τον αίτιον, και του ψεύδους Μήτερ μέγαν συνήγορον, τον μισάνθρωπον διάβολον, και πειράζοντά με εξουθένωσον.

Ωδή ε . Φωτισον ημάς.

Ίνα της ψυχής, της εμής το άχθος άγιε, ταις λιταίς σου απαλείψης παντελώς, ικετεύω σε εν πίστει θεοστήρικτε.

Στήριγμα στερρόν, και ασπίς ακαταμάχητος, κληρικών και μοναζόντων ταις ευχαίς, αναδείχθητι προς Κύριον Παΐσιε.

Ίσος παλαιών, ασκητών φανείς Παΐσιε, σοι εδόθη χαρισμάτων η πληθύς, διο ίασαι τα έλκη των ψυχών ημών.

Θεοτοκίον

Έχουσα η γη σε προστάτιδα θεόνυμφε, προσδοκά την ειρηναίαν βιότην, και δεινών επισυμβάσεων περάτωσιν.

Ωδή στ . Την δέησιν.

Ηδύτητα, των σων λόγων όσιε, οι συνόντες σοι εν όρει Αγίω διατηρούντες προς σε εκ καρδίας, καθικετεύουσι Πάτερ Παΐσιε, ταις σαις λιταίς τας εκτροπάς, δανοίας αυτών επανόρθωσον.

Μιμνήσκοντες, των πολλών χαρίτων σου, εν πολλή προς σε αγάπη βοώμεν, εξ αναγκών και παντοίων κινδύνων, και ψυχικών αλγηδόνων Παΐσιε, επισκοπή σου κραταιά τους υμνητάς σου προστάτευσον πάντοτε.

Ως άγγελος, εκ του όρους Άθωνος, εν τη μάνδρα Σουρωτής καταφθάνεις, μοναζουσών τον χορόν διδαχαίς σου, της ευσεβείας αλείπτης γενόμενος, διο και νυν πάντας ημάς, προς τα κρείττω οδήγησον όσιε.

Θεοτοκίον

Νοσούντων, και των στενόντων Παρθένε, αναδείχθητι ιάτειρα θεία, και ανιάτων παθών ταις λιταίς σου, θεραπευτής της ψυχής και του σώματος, γενού θεόνυμφε αγνή, των ανυμνούντων σε άσμασι δούλων σου.

Διάσωσον, Γέρον Παΐσιε ταις αγίαις λιταίς σου, τους αιτούντας σεμνοπρεπώς την σην δύναμιν, και δώρησαι την σην χάριν εκάστω.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα, μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β . Τοις των αιμάτων σου.

Των μοναστών και μιγάδων διδάσκαλον, και των εν κόσμω πιστών αντιλήπτορα, και ασθενούντων οξέως ακέστορα, σε θεοφόρε Παΐσιε έχομεν, διο και ζητούμεν την χάριν σου.

Και ευθύς το Προκείμενον.

Ήχος δ . Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.

Στιχ. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου συνέχεια…

Ευαγγέλιον.

Εκ του κατά Λουκάν (στ 17- 23).

17 Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τυρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, 18 και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο·19 και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ’ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας. 20 Και αυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτού έλεγε· Μακάριοι οι πτωχοί ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. 21 μακάριοι οι πεινώντες νυν, ότι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οι κλαίοντες νυν, ότι γελάσετε. 22 μακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα του υιού του ανθρώπου. 23 Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα και σκιρτήσατε· ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ταις του σου Οσίου, πρεσβείαις, Ελεήμον, απάλλαξον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Στίχος: Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον Ήχος πλ. β .

Όλην αποθέμενοι.

Όσιε Παΐσιε, του Όρους Άθωνος κλέος, Σουρωτής το καύχημα, και Φαράσων γόνος ο ευσυμπάθητος, αληθώς γέγονας, εν εσχάτοις χρόνοις, δια τούτο και βοώμέν σοι, πάσης στενώσεως, και των αδοκήτων συμβάσεων, της λύμης των αιρέσεων, και επηρειών του αλάστορος, ανιάτων νόσων, ημάς τους σε τιμώντας ευλαβώς, μη διαλείπης πρεσβείαις σου, συντηρών εκάστοτε.

Ο Ιερεύς:

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου• επισκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και καταπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια• πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού• προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων• ικεσίαις του Τιμίου και Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου• των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων• ων εν Αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας. Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των Θαυματουργών•

των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος και Στρατηλάτου, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. Των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και ’Αννης. Του αγίου ……. (της ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομεν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.

Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.

Αλγηνών νοσημάτων, και δαιμόνων μανίας, και περιστάσεων, του βίου πολυτρόπων, και πάσης κακουργίας, θεοφόρε Παΐσιε, των κακοτρόπων ημάς, εκλύτρωσαι λιταίς σου.

Ιατρείας σωμάτων, και ψυχής θεραπείας, ώφθης Παΐσιε, θεράπων ταις ευχαίς σου, διο τοις εθισμένοις, ιοφόροις σκευάσμασι, μη διαλείπης αεί, παρέχων την υγείαν.

Την νεότητα πάσαν, εκ του λάκκου αγνοίας, και αθεότητος, και πάσης αναρχίας, Παΐσιε παμμάκαρ, ταις λιταίς σου εξάγαγε, συ γαρ εκτήσω σεμνέ, μεγίστην παρρησίαν.

Θεοτοκίον

Ηδυμόλπως Παρθένε, φοβερά προστασία, ακαταμάχητε, υμνώ σου την εικόνα, την όντως θεσπεσίαν, ην επ’ ώμων εκράτησε, Παΐσιος ο σεμνός, ο δούλός σου Μαρία.

Ωδή η . Τον Βασιλέα.

Στήριξον πάτερ, ικετηρίαις πολλαίς σου, τους εν πάθεσι πληγέντας ανιάτοις, εκ της λευχαιμίας, και του πικρού καρκίνου.

Εσμόν δειλίας, και της φοβίας ση ρώμη απομάκρυνον εκ των ικετευόντων, σε σημειοφόρε, Παΐσιε θεόφρον.

Ιώ πορνείας, και αμαρτάδων αθέσμων, της νεότητος τα πλήθη παραπαίει, όθεν χείρα τούτοις, παράσχου θεοφόρε.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένος, εκ της αγίας γαστρός σου, ο φιλάνθρωπος Δεσπότης και Υιός σου, Δέσποινα εξήλθε, του σώσαι τους ανθρώπους.

Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.

Ιδού εν ευλαβεία τείνοντες τας χείρας, καθικετεύομεν πάντες Παΐσιε, μη διαλείπης φροντίζων ημάς εκάστοτε.

Ωσεί τροφός και μήτηρ, τους σε ανυμνούντας, εν ταις ανάγκαις του βίου Παΐσιε, αεί παράσχου θεόφρον αυτοίς τα χρήσιμα.

Η Σουρωτή και Άθως, και πάσα Εκκλησία, επικαλείταί σε πάτερ Παΐσιε, όπως σωφρόνως την τρίβον Χριστού βαδίσωμεν.

Θεοτοκίον

Λοιμού λιμού και άλλων, δεινών εν τη Ελλάδι, ταις σαις πρεσβείαις ελπίζομεν τάχιστα, απαλλαγήναι ταχέως σεπτέ Παΐσιε.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου συνέχεια…

Το Άξιόν εστι και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις των Φαράσων θείος βλαστός, Άθωνος του Όρους περιάκουστος ασκητής, χαίροις της Ελλάδος ο φωτιστής ο νέος, Παΐσιε των νέων μέγιστε σύμμαχε.

Χαίροις ο διδάσκαλος Σουρωτής, του Σιναίου όρους ο σεμνότατος ασκητής, χαίροις εν Κονίτση των συμπατριωτών σου, κατοίκων όντως τύπος πάτερ προς μίμησιν.

Άνδρας και γυναίκας ναρκομανείς, και πληθύν ανθρώπων, δαιμονώντων ταις σαις λιταίς, και τους ασθενούντας, πολυειδώς θεόφρον, Παΐσιε μη παύση σώζων εκάστοτε.

Μοναζόντων όσιε τον χορόν, ταις ικετηρίαις, προς Δεσπότην διηνεκώς, όσιε βοήθει, ως παρρησίαν έχων, Παΐσιε μεγίστην, θεομακάριστε.

Έχοντες ως μέγιστον θησαυρόν, τον σον τάφον πάτερ, αρυόμεθα οι πιστοί, δύναμιν και θάρσος, εν τοις δεινοίς του βίου, Παΐσιε παμμάκαρ, άνερ της χάριτος.

Πάτερ οσιώτατε τους βροτούς, τους υμνολογούντας, πολιτείαν σου την σεπτήν, τη επισκοπή σου, προστάτευσον εκ βλάβης, βελίαρ του αρχαίου, του πολεμήτορος.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία τριας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει. Εις την απόλυσιν ψάλλομεν το παρόν Προσόμοιον Ήχος β .

Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν

Πάθη τα δυσώδη της ψυχής, και τα ανομήματα πάντα, τας αρρωστίας σαρκός, και τα ενεργήματα, πολυειδών φοβιών, της δειλίας την βάσανον, και πάσης ανάγκης, άγχος και δυνάστευσιν, και του ελθείν τα κακά, όσιε Παΐσιε σπεύσον, ταις προς τον Χριστόν ικεσίαις, παύσαι από πάντων των υμνούντων σε.

Ήχος πλ. δ .

Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β .

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Ο Ιερεύς: Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.