Γεράματα... Θα μας έρθει ξαφνικά, από πίσω. Θα μας καλύψει τα μάτια με τις παλάμες και δεν θα μαντέψουμε αμέσως ποιος είναι. Τα απαλά της βήματα ήδη μας πλησιάζουν.
Αν δεν με πιστεύετε, θυμηθείτε πόσο παλιοί σας φάνηκαν παιδιά της δέκατης τάξης, όταν άκουγες το πρώτο κουδούνι. Θυμήσου πόσο σου φάνηκαν γυναίκες τριάντα χρονών όταν σου αγόρασαν τα πρώτα σου σκουλαρίκια.
Θυμηθείτε πώς γελάσατε με ανθρώπους που παντρεύτηκαν στα 50 όταν βγήκατε ραντεβού για πρώτη φορά. Η ψυχή δεν αισθάνεται ηλικία, και μόνο ο καθρέφτης και οι άνθρωποι στα μέσα μεταφοράς που σου λένε «Εσύ» επιβεβαιώνουν τα λόγια μου.
Δεν υπάρχει λόγος να τα φοβάσαι. Δεν είναι λιγότερο όμορφη από τα παιδικά και νιάτα της.
Τα παιδιά το ξέρουν αυτό και προσκολλώνται στους ηλικιωμένους, σαν να γνωρίζουν το ίδιο μυστικό. Οι ηλικιωμένοι ανταποκρίνονται στα μωρά με την ίδια τρυφερότητα και στοργή.
Καλούμενοι από την ανυπαρξία στην ύπαρξη από τη θεϊκή αγάπη, οι άνθρωποι είναι πάντα όμορφοι. Ο κόσμος θα γίνει επίπεδος και τρομερά φτωχός αν του στερήσουμε την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος και τα κατακόκκινα χρώματα του φθινοπωρινού δάσους. Αυτά τα αριστουργήματα της φύσης στον ανθρώπινο κόσμο αντιστοιχούν στα γηρατειά...
Αρχιερέας Andrei Tkachev
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου