Ο ΚΑΤΆΔΙΚΟΣ.

 «Λίγες ώρες ἀπέμεναν, γιά νά ἐκτελεσθῆ

ἕνας κατάδικος φονιάς. Στο μεταξύ φθάνει ἡ μητέρα

του στο κελλί του, γιά νά τόν ἀγκαλιάση γιά τελευταία φορά.

Ὁ νέος, ὅμως, τή συγκράτησε ἀπό μακρυά, τήν

προειδοποίησε νά μήν τόν πλησιάση οὔτε καί νά τόν

φιλήση.

-Μάνα, πρόσθεσε, ἄν μέ εἶχες τιμωρήσει τότε

πού σοῦ ἔφερα τό πρῶτο κλεμμένο αυγό καί τήν

πρώτη κλεμμένη κότα, δέν θά ἔκανα τόσα μεγάλα

ἐγκλήματα καί σήμερα δέν θά μέ περίμενε ὁ δήμιος

στήν ἀγχόνη.

Τί φοβερή ευθύνη ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν

ἀνθρώπων ἔχουν οἱ γονεῖς, ὅταν δέν τιμωροῦν τά

παιδιά τους, ὅταν πρέπη καί ὅπως πρέπει»