«Η ζυγαριά του Κυρίου είναι ακριβής και η κρίση δεν καθυστερεί».
...Το 1950, ένας γείτονας που έμενε δύο σπίτια πιο κάτω και εργαζόταν στο συμβούλιο του χωριού κάλεσε τον άγιο Βιτάλι. Η εντολή ήταν από «αυτές ακριβώς τις ίδιες» αρχές: είτε γραπτή παραίτηση είτε θάνατος με εκτελεστικό απόσπασμα.
«Να παραιτηθώ; Θεέ μου; Θα μπορούσατε να μου κόψετε το κεφάλι με ένα τσεκούρι—δεν θα διστάσω! Ακριβώς εδώ, στο κατώφλι—θα το βάλω εκεί ο ίδιος, δεν θα διστάσω—να το κόψω».
Δεν υπήρχε λόγος να το κόψει. Το τουφέκι του ήταν ήδη στα χέρια του, και ο μαχητής ενάντια στα «αστικά υπολείμματα» πυροβόλησε. Η σφαίρα έκαψε το στήθος του, έκαψε μια τρύπα στο πουκάμισό του, αλλά εξοστρακίστηκε από τον σταυρό του σκοπευτή, αφαιρώντας ένα δάχτυλο.
Ο πατέρας επέζησε από μια άλλη εκτέλεση οκτώ χρόνια αργότερα, ήδη στο Ποτσάεφ. Μια κλήση στο Κρεμενέτς. Μια άλλη εκτέλεση. Το κουρελιασμένο ράσο του κάπνιζε, αλλά αυτή τη φορά η σφαίρα σταμάτησε από το μικρό, δερματόδετο Ευαγγέλιο τσέπης της μητέρας του. Τρεις μέρες αργότερα, ο σκοπευτής, επικεφαλής της τοπικής KGB, πυροβολήθηκε ενώ κυνηγούσε: ήταν ξαπλωμένος πίσω από κάτι θάμνους, κάνοντας ηλιοθεραπεία. Τα σκυλιά, ψάχνοντας για θηράματα, ήρθαν πάνω του και γάβγισαν. Οι κυνηγοί, ωστόσο, νόμιζαν ότι υπήρχε κάποιο ζώο. Η ζυγαριά του Θεού είναι ακριβής και η κρίση δεν είναι αργή. Ωστόσο, δεν θα ληφθεί υπόψη κάθε κρίση - η κλήση μιας ακόμη ψυχής στην Κρίση του Θεού θεωρήθηκε ατύχημα. «Λοιπόν, πήρα αυτό που ήθελα», είπε αργότερα ο πατέρας Μακάριος με θλίψη. Και τότε ακούγαμε συχνά από τον πατέρα τα λόγια των πρεσβυτέρων του: «Ο θάνατος δεν μας τρομάζει, αλλά οι πράξεις μας τρομάζουν - δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά την αμαρτία!»
Βιογραφία του Αρχιμανδρίτη Μακαρίου (Μπολότοφ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου