Την δεκάτη έκτη του μηνός, τιμάται η μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Την δεκάτη έκτη του μηνός, τιμάται η μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Ο θείος αυτός Απόστολος, ενώ καθόταν στο τελωνείο, δηλαδή στο κρατικό εισπρακτήριο, άκουσε τον Κύριο να του λέει: «Ακολούθησέ με». Και αμέσως, χωρίς καμία καθυστέρηση, άφησε τα πάντα και Τον ακολούθησε, παραθέτοντας μάλιστα και μεγάλο δείπνο προς τιμήν Του στο σπίτι του, όπως ο ίδιος αναφέρει στο Ευαγγέλιό του. Από τότε περιλαμβανόταν στους υπόλοιπους Αποστόλους.

Αφού έλαβε τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και φωτίστηκε θεϊκά, έγραψε το Ευαγγέλιό του στα εβραϊκά, οκτώ χρόνια μετά την Ανάληψη του Χριστού, και το έστειλε στους νεοφώτιστους Ιουδαίους. Κατόπιν δίδαξε τους Πάρθους και τους Μήδους, ίδρυσε Εκκλησίες ανάμεσά τους και έκανε πολλά θαύματα, μέχρι που τελειώθηκε διά πυρός από άπιστους.

Ενώ ακόμη ζούσε, οι άλλοι Απόστολοι περιόδευαν στις περιοχές που είχαν κληρωθεί για τον καθένα. Εκείνος όμως, βρισκόμενος στους Πάρθους, ανέβηκε μόνος σ’ ένα βουνό, όπου ζούσε με έναν μόνο χιτώνα και χωρίς καμία στέγη. Μετά από κάποιο καιρό, εμφανίστηκε μπροστά του ο Θεός—εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο από χώμα—με τη μορφή παιδιού. Απλώνοντας το δεξί Του χέρι, Του έδωσε μία ράβδο και είπε:

«Πάρε αυτή τη ράβδο και όταν κατέβεις από το βουνό, πήγαινε στην πόλη Μυρμήνη. Φύτεψέ τη στο κατώφλι του ναού που βρίσκεται εκεί. Με τη δύναμη του δεξιού μου χεριού θα ριζώσει, θα υψωθεί και θα γίνει δέντρο με πολλούς καρπούς. Από τις άκρες των κλάδων του θα στάζει γλυκύ μέλι, και από τις ρίζες του θα αναβλύσει πηγή νερού. Όσοι από τους άγριους και θηριώδεις ανθρώπους της πόλης λουστούν στο νερό αυτό και γευτούν από τη γλυκύτητα του δέντρου, θα γλυκάνουν στους τρόπους και θα σταματήσουν τις παρανομίες.»

Ο Ματθαίος δέχθηκε με ευλάβεια τη ράβδο, κατέβηκε από το βουνό και πήγε στη Μυρμήνη. Η γυναίκα του βασιλιά των Πάρθων, ονόματι Φουλβάνα, που ήταν δαιμονισμένη, τον συνάντησε μαζί με τον γιο και τη νύφη της, οι οποίοι επίσης ήταν δαιμονισμένοι. Με άγριες φωνές φώναζαν: «Ποιος σε έφερε εδώ; Ποιος σου έδωσε αυτή τη ράβδο για τη δική μας καταστροφή;»

Ο Απόστολος με πραότητα επιτίμησε τα δαιμόνια, θεράπευσε τους βασανισμένους και τους έκανε ήρεμους και φρόνιμους. Ο επίσκοπος της πόλης, Πλάτων το όνομα, όταν έμαθε την άφιξή του, βγήκε να τον προϋπαντήσει με τον κλήρο. Μαζί μπήκαν στην πόλη.

Τότε ο Απόστολος ακούμπησε τη ράβδο στο έδαφος και δοξολόγησε τον Θεό που τού είχε εμφανιστεί σαν παιδί και τού είχε δώσει την εντολή. Και –ω του θαύματος!– η ξερή ράβδος αμέσως ρίζωσε, έβγαλε κλαδιά και καρπούς που έσταζαν γλυκύ μέλι, όπως είχε πει ο Κύριος. Δίπλα στη ρίζα ανέβλυσε πηγή καθαρού και γλυκύτατου νερού. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί θαύμασαν για το παράδοξο αυτό θέαμα.

Καθώς η φήμη εξαπλώθηκε σε όλη την πόλη, έτρεχε πολύς κόσμος να δει το θαύμα. Όσοι απολάμβαναν τη γλυκύτητα του δέντρου και λούζονταν στο νερό, αμέσως άφηναν την αγριότητα και την ωμότητα που είχαν λόγω της ειδωλολατρίας.

Ο Απόστολος υπέμεινε πολλά από τον βασιλιά και στο τέλος μαρτύρησε διά πυρός. Όμως, μέσω του αγίου λειψάνου του, έγινε νέο θαύμα και ο βασιλιάς πίστεψε στον Χριστό. Βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Ματθαίος. Συνέτριψε τα είδωλα και οδήγησε τους υπηκόους του να πιστέψουν όλοι στον Χριστό. Αργότερα έγινε και επίσκοπος, και άφησε τον θρόνο στον γιο του, όπως του είχε υποδείξει ο Απόστολος σε οπτασία.

Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου