Απεβίωσε εν τη μονή Βατοπαιδίου ό γηραιός Ιωακείμ μοναχός.
Απεβίωσε εν τη Μονή Βατοπαιδίου τη 30ή Ιουνίου 2011 ό γηραιός αδελφός της Μονής Ιωακείμ Μοναχός, κατά κόσμο Τοφαλλίδης Χατζηευστράτιος του Ιωάννου και της Ειρήνης, άγων το 94ον έτος της ηλικίας του. Ούτος εγεννήθη τη 15.11.1917 εν τινι χωρίω της Λευκωσίας Κύπρου καλούμενο μονοσύλλαβος «Σιά». Προσήλθεν εν χηρεία εν τη Μονή τη 6.10.1992 και εκάρη Μοναχός τη 15.8.1993.
Ήτο απόφοιτος του Δημοτικού σχολείου, ήτο γόνος πάμπτωχου αλλά ευσεβέστατου οικογενείας. Ένεκα του ότι παιδιόθεν εδόθη εις την υπηρεσία ενός Τούρκου κουρέως, έμαθε την τουρκική γλώσσα την οποίαν έδιδάχθη αργότερο απταίστως εξ ιδίας προσπάθειας άφορμηθείς εξ ενός εγχειριδίου γραμματικής, το όποιον έπεσε τυχαίως εις τα χείρας του και εις τόσον καλόν βαθμό ώστε όταν την ομιλεί έδιδε την εντυπωσιν ότι ήτο ή μητρική του γλώσσα.
Ώς νέος ήτο σωφρονέστατος παρά τας προκλήσεις του περιβάλλοντος του. Ότε διετέλει εν μνηστεία, ή μνηστή του εδυσαρεστήθη μετά της οικογενείας της και αντιθέτως προς τα ήθη της εποχής ήλθε να κατοίκηση μετ' αυτού. Και ως ό ίδιος μαρτυρεί, επί ενάμισι έτος εκοιμώντο εις την αυτήν κλίνη χωρίς να εγγίση ό εις του άλλου. Ενυμφεύθη, πλήν δεν απέκτησε τέκνα. Αργότερον υιοθέτησε μίαν θυγατέρα.
Ώς λαϊκός εχαρακτηρίζετο διά τήν σωφροσύνη και σεμνότητα, την οποίαν διετήρει μετ' αυστηρότατος, παρά τας πολλάς συναναστροφάς τας οποίας είχε εκ των πολλών δραστηριοτήτων του και παρά το εύθυμο και ευπροσήγορο του χαρακτήρος του. Ώς ξεναγός εις τα διάφορα προσκυνήματα ήτο αμίμητος, παρέχων ουχί μόνον ιστορικός και γεωγραφικός πληροφορίας, αλλά και εμπνέων την ευλάβεια και πολλάκις κατάνυξιν. Διηγήτο πολλάκις ιστορίας και εύθυμα ανέκδοτα πλην διετήρει πάντοτε την σεμνότητα.
Ήτο επίσης λίαν ελεήμων προσφέρων ικανά ποσά εις ορφανά και πτωχούς, και όπου συναντά την πτωχεία ήτο αδύνατον να μη βοηθήσει. Ήτο προοδευτικός και εφευρετικός διερχόμενος πάσαν ασχολία, όπως εμπόριο, κτηνοτροφία, γεωργία, οικοδομική, καλλιέργεια δενδρυλλίων τα οποία έπώλει. Αργότερο συνέστησε άτυπο τουριστικό γραφείο διά του οποίου (ουχί προς κερδοσκοπία) συνεκρότει προσκυνηματικάς έκδρομάς εις Ιεροσόλυμα, τους άλλους Αγίους Τόπους και εις άλλα προσκυνήματα. Εν γένει ήτο λίαν δραστήριος άνθρωπος και ένεκα τούτου πολλά χρήματα και ακίνητος περιουσία περιήλθον εις την κατοχή του, τα πλείστα των οποίων «επένδυσε» εις κοινωφελείς σκοπούς εις το χωρίον του και άλλου.
Όταν προσήλθε εις την Μονήν ητο ήδη ετών 75, πλην ειργάζετο εις χειρονακτικός εργασίας ως να ητο 30ετής. Εις την Μονήν αλλά κυρίως εις το Μετόχιο του Αγίου Νικολάου εις Μπουρού, όπου υπηρέτησε επί δέκα και πλέον έτη, είναι εμφανείς οι κόποι του (επιδιόρθωσης κήπων και πεζουλιών, φύτευμα δένδρων και θάμνων κ.ά.).
Ως μοναχός χαρακτηρίζετε υπό της ευλάβειας, της φιλακολουθίας, της κατανύξεως και της ειλικρινούς μετανοίας. Ως μαρτυρεί ό Ηγούμενος όταν συνέβη καμία φοράν να τον παρατήρηση εις κάτι, κατόπιν προσήρχετο ιδιαιτέρως και έζήτει συγχωρησιν μετά δακρύων. Οσάκις ήκουε ωραίας ψαλμωδίας ή το Άξιον εστίν και όταν έκοινώνει ητο πάντοτε δακρύων. Πλην ητο πάντοτε χαρίεις εις την συναναστροφήν μετά των πατέρων και είχε μίαν νεανικήν ευστροφία μετά σεμνής άστειότητος εις τους λόγους του.
Μέχρι δύο-τριών μηνών προ της τελευτής του ητο υγιέστατος και αυτοσυντηρούμενος και κατερχόμενος πρώτος εις την ακολουθία. Άπεβίωσεν άνευ τινός ιδιαιτέρας ασθενείας αλλά μάλλον εξ αδυναμίας του γήρατος. Μέχρι τελευταίας αναπνοής είχε σώας τας φρένας και έξέπνευσεν ησύχως αφού εποίησε προηγουμένως το σημείο του Σταυρού. Έκοιμήθη την ημέρα της Συνάξεως των αγίων Δώδεκα Αποστόλων, καθ' ην ώραν άνεγινώσκετο ό Άμωμος εις το Μεσονυκτικόν του Καθολικού της Ιεράς ημών Μονής.
μοναχός Ανδρέας Βατοπαιδινός
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΡΩΤΑΤΟ ΑΡΙΘΜ.124
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου