Οι άνθρωποι δεν μπορούν να εννοήσουν πότε αμαρτάνουν και πότε δεν αμαρτάνουν. Αυτό μάς το αποκαλύπτει μόνο ό Κύριος με το Άγιο Πνεύμα.

Είναι πολύ σημαντική ή στιγμή αύτή, γιατί συνήθως στον κόσμο μετά βίας βρίσκεις άνθρωπο πού να κατανοεί τί είναι ή αμαρτία. Ό Κύριος είπε στους Ιουδαίους: «Εάν  μη πιστεύσητε ότι Έγώ είμι, άποθανεϊσθε έν ταις άμαρτίαις υμών» . Οι άνθρωποι δεν μπορούν να εννοήσουν πότε αμαρτάνουν και πότε δεν αμαρτάνουν. Αυτό μάς το αποκαλύπτει μόνο ό Κύριος με το Άγιο Πνεύμα. Ώς εκ τούτου, σε όλο τον κόσμο συμβαίνει το ίδιο πού συνέβη με τον Άδάμ στον Παράδεισο, όταν ό Κύριος Ιησούς Χριστός μιλούσε μαζί του. Ό Άδάμ δεν ήθελε να τον ενοχοποιήσουν: «'Η γυνή, ήν έδωκας μετ’ εμού, αύτη μοι έδωκεν από τού ξύλου, και έφαγον» . Εμείς όμως θά αγωνιστούμε να μην ενοχοποιήσουμε τον Θεό αλλά θά πούμε σε Αυτόν: «Εκ προσώπου Σου το κρίμα μου έξέλθοι» . Δηλαδή «Σύ, ό Θεός, θά με κρίνεις». Ό Κύριος θέλει να ομοιωθούμε με Αυτόν κατά τήν Αγάπη Του. Ή Αγάπη όμως τού Θεού είναι ταπεινή Αγάπη.

Παρακαλώ λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, να υπογραμμίσετε και να θυμάστε σε όλη σας τη ζωή ότι το έργο μας είναι να ταπεινώνουμε διαρκώς τον εαυτό μας. Γιά το θέμα αυτό ό Κύριος λέει: «Ό ταπεινών εαυτόν ύψωθήσεται». Αλλά να υψώσει μπορεί μόνο ό Θεός. Διαφορετικά προκύπτει αποτέλεσμα αντίθετο προς τη φαντασία μας: Όταν νομίζουμε ότι ανεβαίνουμε στον Θεό, τότε μένουμε ουσιαστικά στάσιμοι... Άν όμως δεν φανταζόμαστε, τότε ό ίδιος ό Κύριος έρχεται σε μάς. Το έργο μου είναι δύσκολο και υπεύθυνο. Γι’ αυτό θά ήθελα να εκπληρώσω το καθήκον μου απέναντι σας πραγματικά χωρίς αμαρτία. Και εκείνο για το όποιο σάς μίλησα σήμερα, παρακαλώ να το γράψετε στην καρδιά και στον νου σας, και τότε θά βαδίσετε τον δρόμο σας με μεγάλη ταπείνωση αλλά και σταθερότητα. Είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν ώρες, εβδομάδες, χρόνια, κατά τα όποια θά περάσουμε τον χρόνο μας χωρίς τη ζωντανή εσωτερική αίσθηση της ενεργείας τού Πνεύματος. Είναι σπουδαία ή περίοδος αυτή. Μπορούμε τότε να επιδείξουμε τήν πιστότητά μας στήν Αγάπη προς τον Θεό, γιατί ένώ δεν έχουμε τήν αισθητή ενέργεια της χάριτος, ζούμε σαν να τήν έχουμε. Στο βιβλίο μου γιά τον Γέροντα Σιλουανό γράφω γιά εκείνο πού αύτός σκαφτόταν: «Άν διαφυλάττουμε πιστά τις εντολές τού Θεού, έρχεται στιγμή κατά τήν όποια ή χάρη επιστρέφει και παραμένει πλέον μαζί μας παντοτινά» .

Δεν πρέπει συνεπώς να βιαζόμαστε. Μερικοί πατέρες στον Άθω μετά από σαράντα ή και περισσότερα ακόμη χρόνια δέχονταν τη μεγάλη χάρη, και μόνο τότε τήν αναγνώριζαν, πριν από τον θάνατό τους. Και αύτή είναι ή πιο ασφαλής οδός. Γίνεται λοιπόν το εξής: Ή χάρη της τελειότητος προσφέρεται είτε στήν αρχή είτε στο μέσο είτε στο τέλος της οδού. Το ασφαλέστερο βέβαια είναι όταν δίδεται στο τέλος. Θά περιμένουμε λοιπόν σε όλη μας τη ζωή , σαν να αρχίζουμε μόλις τώρα.


ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ ΤΟΜΟΣ Β. ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ.