Niektóre matki, największą uwagę zwracają na to, żeby dzieci były dobrze karmione i wyrosły zdrowe. Inni rodzice starają się przede wszystkim dać dzieciom dobre wykształcenie. Trzeci – dokładają szczególnych starań, żeby rozwijać u dzieci wrodzone talenty i marzą zobaczyć w nich utalentowanych muzyków, artystów czy naukowców.
U rodziców-chrześcijan nie to powinno być pierwszym, głównym celem wychowania. Oni przede wszystkim i najbardziej powinni troszczyć się o to, żeby ich dzieci wyrosły w niezachwianej wierze na żywych członków Cerkwi, żeby w duszy ich „ukształtował się Chrystus” (Gal. 4, 19), żeby najbardziej w świecie pokochały one Boga, a „bliźniego swego, jak samego siebie” (Mat. 22, 37-40), i za cel swego życia postawiły „zdobywanie Ducha Świętego Bożego” (prep. Sierafim).
Jeśli rodzice to osiągną, to wszystko pozostałe – i wykształcenie, i rozwój talentów, i zdrowie – dodane będzie samo sobą, tak jak Pan powiedział: „Szukajcie przede wszystkim Królestwa Bożego i prawdy jego, i to wszystko dodane wam będzie” (Mat. 6, 33).
Prep. Sierafim mówił pewnej matce: „Matulu, matulu. Nie śpiesz się uczyć dzieci po francusku i po niemiecku, a przygotuj dusze ich najpierw, a pozostałe dodane im będzie potem”.
Nikołaj Jewgrafowicz Piestow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου