Ερώτηση: Μου φαίνεται ότι ο χριστιανός είναι η θρησκεία των δακρύων και της λύπης.
Γιατί
μιλάμε αδιάκοπα για την αμαρτία, για τον πόνο. Πέστε μου, έχω δίκαιο; Εάν είναι
έτσι, είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο της εποχής μας να είναι χριστιανός. Στη
ζωή υπάρχει αρκετή θλίψη και χωρίς αυτό. Μου φαίνεται ότι η θρησκεία θα πρέπει
να είναι χαρούμενη. Να ελευθερώνει και Όχι να υποδουλώνει. Απαντήστε σ' αυτή
την ερώτηση που με ταράζει.
Απάντηση. Ό χριστιανισμός είναι
πριν απ' όλα η θρησκεία της χαράς. Το ζήτημα μόνο είναι, πώς εννοούμε τη χαρά;
Αν την εννοούμε μ' ένα τρόπο χωμάτινο, τη χαρά της μέθης ή της ακολασίας, ο
χριστιανισμός δεν χρειάζεται μια τέτοια χαρά. Σ' αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις,
πρέπει να θλιβόμαστε και να ζητούμε τρόπο να ελευθερωθούμε από τη μέθη ή την
ακολασία. Ό χριστιανισμός είναι η θρησκεία της χαράς που νοιώθει κανείς όταν
ελευθερώνεται από την αμαρτία. Μόνο όταν ελευθερωθεί ο άνθρωπος από την
αμαρτία, νοιώθει αληθινά τη χαρά. Τη χαρά της αναστάσεως, από την αμαρτία και
το θάνατο, τη χαρά της αιωνιότητας. Ό Θεός να δώσει να μην έχομε πια αυταπάτες
για τη χαρά, αλλά να την εννοούμε όπως πρέπει και τότε ο χριστιανισμός δεν θα
μας φαίνεται πια η θρησκεία της λύπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου