Μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανοὺς
Ευρισκόμενοι κάτω ἀπὸ τέτοια σκέπη, δὲν μπορούσαμε νὰ φανταστούμε, ὅτι θὰ περάσει ὁ καιρὸς καὶ ὅλα θὰ ἀλλάξουν.
Ήταν δύσκολο νὰ ἀποδεχτοῦμε, ὅτι τόσο γρήγορα οἱ ψυχὲς πολλῶν ἀνθρώπων, ποὺ γνώριζαν τόν Γέροντα θὰ πλημμύριζαν
μὲ ἀμφιβολίες. Ξαφνικὰ ἐγέρθηκαν γεμᾶτες ἀπορία ἐρωτήσεις γιὰ ὀφθαλμοφανὴ θέματα, γιὰ τὰ ὁποία ἐπανειλημμένα ῥωτοῦσαν τὸν πατέρα Νικόλαο καὶ λάμβαναν ἀπὸ αὐτὸν ἐξηγήσεις.
Εἶναι ἀνάγκη νὰ σημειώσουμε, ὅτι ἡ στάση τοῦ Γέροντα πρὸς ὅλα ἦταν σαφὴς καὶ προσδιοριστική, πνευματικὴ καὶ
ἀπαθής, εὐθεία καὶ παρρησιαστική, ὄχι διφορούμενη. Καὶ γι' αὐτὸ τώρα εἶναι ἰδιαίτερα πικρὸ νὰ παρατηροῦμε τὴν ἐπιθυμία μερικῶν αὐτόπτων μαρτύρων νὰ ἀλλοιώσουν τὸν βίο τοῦ Γέροντα, νὰ τὸν
κάνουν ἄνετο γιὰ τὸν «κόσμο αὐτὸ» καὶ γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ τοὺς εὐημερία.
Τὸ ἐπικίνδυνο καὶ ψυχρὸ πνεῦμα τῶν διανοήσεων, σὰν νὰ
πάγωσε κάτι βαρυσήμαντο στὶς καρδιές μας. Τὸ θανάσιμο πνεῦμα
τοῦ πονηροῦ φαρισαϊσμοῦ ἄγγιξε τὴν ζωὴ τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας
καὶ τὸν εὐλογημένο ὀργανισμό της προσπαθοῦν ταχέως νὰ τὸν
μετατρέψουν σὲ γραφειοκρατικὸ ἵδρυμα, σὲ γραφεῖο, σὲ ὑπουργείο... Πόσο φοβερὰ θυμίζει ὅλο αὐτὸ τὴν κατάσταση τῆς
ἑβραϊκῆς Ἐκκλησίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Σωτῆρος! Κύριε, μὴν ἐπιτρέψεις! Πόσες ἀκόμα
θλίψεις καὶ δοκιμασίες θὰ χρειαστεῖ νὰ ὑπομείνουμε γιὰ νὰ
κατανοήσουμε, πὼς αὐτὴ ἡ ἐξωτερική, ἡ πλαστικὴ «πίστη» εἶναι
ἕνα τίποτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν οδηγεῖ στὴν Αἰώνια Ζωὴ μὲ
τὸν Χριστό. Καὶ πόσο συχνὰ ὁ Γέροντας Νικόλαος μᾶς
«Φυλάσσετε τήν Πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία!»
προειδοποιοῦσε γιὰ αὐτὸν τὸν ἐπερχόμενο κίνδυνο, λέγοντας:
πάντα ἀκολουθεῖ τὸ ἐσωτερικό, τὸ πνευματικό» καὶ αὐτὸ τὸ
Ὁ Γέροντας ἔλεγε, ὅτι «στὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ τὸ ἐξωτερικὸ
ἐξωτερικὸ εἶναι ἡ ὁρατὴ ἐκδήλωσή του. «Χρειάζεται πάντα
πρωτίστως νὰ φροντίζουμε γιὰ τὸ ἐσωτερικό». Τώρα ὅμως
ἀντίστροφα ἄρχισαν νὰ δίνουν σημασία στὴν ἐξωτερική
ἐκδήλωση τῆς πίστεως, στὶς «ἱεροτελεστίες», ἐνῶ τὸ ἐσωτερικὸ
συχνὰ εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ κάθε ἀναλήθεια… «Ἡ ἐπίγεια ζωή μᾶς
δόθηκε, ἔλεγε ὁ Γέροντας, γιὰ νὰ κερδίσουμε μὲ αὐτὴ τὴν ζωή τὴν
Αἰώνια. Ἐδῶ εἴμαστε φιλοξενούμενοι, ἐνῶ Ἐκεῖ εἴμαστε στὸ Σπίτι
Ὀφείλουμε νὰ ζοῦμε τόσο καθαρά, ὥστε νὰ εἴμαστε μὲ τὸν Κύριο στὴν Αἰωνιότητα».
Λυπᾶμαι πολὺ, ἐπειδὴ τότε συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα δὲν μπόρεσα νὰ ἐκφράσω μὲ λόγια ὅλα ὅσα εἶχα στὴν καρδιά μου.
Ἂς τὰ πῶ τώρα: «Ἀγαπητὲ Γέροντα, ἀείμνηστε πάτερ Νικόλαε, κι' ἂν ἀκόμα ὅλος ὁ κόσμος ἀπαρνηθεῖ τοὺς Ὁσίους καὶ
δὲν ἔχει ἀνάγκη τὴν ἄσκηση τῶν Ἁγίων, ζεῖ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ποτὲ δὲν ἀπαρνιέται καὶ δὲν ξεχνᾷ τοὺς δικούς
Του. Ζεῖ ὁ Χριστός, ὁ Λυτρωτής, ποὺ τόσο πολὺ Σᾶς ἀγάπησε καὶ
Σᾶς ἔκανε πηγὴ τῆς Θείας δύναμης, ἐκλεκτὸ σκεῦος τῆς Χάριτος
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἄφθονα χυνόταν ἀπὸ τὴν καρδιά
Σας, ἐξαγνισμένη μέσῳ τῶν θλίψεων καὶ τῶν πνευματικῶν
δοκιμασιῶν σὲ ὅλην τὴν πλάση τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ μᾶς τοὺςἁμαρτωλούς.
Ἐσεῖς ἀκολουθήσατε Εὐαγγελικὰ τὸν Κύριο, σηκώσατε τὸν
ἀγαθὸ ζυγό Του καὶ τὸ ἐλαφρὺ φορτίο καὶ δείξατε σὲ μᾶς τούς
πιστούς, τὴν σίγουρη ὁδὸ σωτηρίας σὲ αὐτὸν τὸν δύσκολο γιὰ
ὅλους καὶ πονηρὸ καιρό. Πῶς καὶ μὲ τί θὰ μπορέσουμε νὰ
εὐχαριστήσουμε τὸν Χριστὸ γιὰ τὴν χαρὰ νὰ έχουμε τέτοιον
ποιμένα καὶ πνευματικὸ πατέρα;
Ἂς Σᾶς ἀνταμείψει ὁ Κύριος γιὰ ὅλες τὶς θλίψεις, τὶς
στερήσεις καὶ τὶς στενοχώρειες, τὶς ὁποῖες ὑποφέρατε γιὰ χάρη
μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου